ညကြီးမင်းကြီး သရဲစာအုပ်လေးဖတ်ပြီး စောင်လေးကိုအသာလေးခြုံ ၊
ခြေထောက်ကလေးကို ကွေးထားတုန်းရှိသေး ဖုန်းသံကြားလို့ ရင်ထဲ လန့်သွားမိတယ်
“ ဟဲလို… ”
“ ဟဲလို…မမလား ဒီမှာ ဖေဖေ သောင်းကျန်းနေလို့
အမြန်လာခဲ့ကြပါ ”
တစ်ဖက်က လေးသံနဲ့ ဖုန်းနံပါတ်အရတော့ ကိုယ့်ရဲ့ ယောင်းမဆိုတာကို
သေချာလေးသိထားတယ် ၊ ဒါပေမယ့်အခု သူဖုန်းပြောနေတဲ့အသံက တော်တော်
ကြောက်ပြီးအသံတွေတောင်တုန်နေတယ်လေ… ၊အနောက်ဘက်မှာလည်း
သူ့ဘက်ကနေ ဆူညံသံတွေ ဝုန်းဒိုင်းကြဲသံတွေကြားနေရတယ် ၊
အဖေ သောင်းကျန်းနေတယ်ဆိုတော့ ပိုစိတ်ပူသွားမိတာအမှန်ပဲ… ၊
သူ့အဖေဆိုတာလည်း ကိုယ့်ယောက္ခထီးဆိုတော့ ကိုယ့်အဖေပဲလေ… ၊
ယောက္ခထီး သောင်းကျန်းနေတယ်ဆိုတော့… နည်းနည်းအံ့သြသွားမိတယ် ၊
ကိုယ့် ယောက္ခထီး နာမည်က ဦးမျိုးဇင် …. ၊ ယောက္ခထီး ကအရက်ကိုကြိုက်လို့ကို
သောက်နေတတ်တဲ့သူဆိုပေမယ့်အရင်ကတည်းကအနေအေးတော့ သူ့ဘာသာသူ
အေးအေးဆေးဆေး နေနေတတ်တယ် ၊ မူးနေရင်တောင် ဘယ်သူ့ကိုမှ
ရစ်တာ မမြင်ဖူးဘူးလေ… ၊ ကိုယ်တွေနဲ့ ယောက္ခထီး တို့နဲ့ကလည်း
နှစ်တော်တော်လေးကြာအောင်အတူတူနေခဲ့ဖူးတယ်ဆိုတော့ ပိုသိနေတယ် ၊
အခု ဖုန်းထဲမှာကြားရတာ တစ်မျိုးဖြစ်နေတာနဲ့ ပြန်မေးကြည့်မိလိုက်တယ်
“ ညီမလေးအဖေကအရက်သောက်ပြီး သောင်းကျန်းနေတာလား
မမ သိသလောက်ကအဖေမရစ်တတ် ပါဘူး ၊ ပြသနာလည်းဖြစ်တဲ့သူမှ
မဟုတ်တာ… ”
“ မဟုတ်ဘူး..ညီမလေးလည်းသိတယ်..အဲ့ဒါကြောင့်
ကြောက်လို့ မမဆီဖုန်းဆက်လိုက်တာ…အစ်ကိုကြီးကိုခေါ်ပြီး
မမတို့အခုလာခဲ့ကြပါ…နော်…ညီမလေးကြောက်တယ်…
အိမ်မှာ မေမေရောအစ်ကိုလတ်တို့ရော ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဖြစ်ပြီး
ကြောက်လည်းကြောက် စိတ်လည်းညစ်နေကြရတယ် ”
ယောင်းမလေးနဲ့ ဖုန်းပြောပြီးပြီးချင်းမှာပဲ မေသင်းမြိုင်တစ်ယောက်
ဘေးနားမှာအိပ်မောကျနေတဲ့ ယောကျာ်းဖြစ်သူကိုအတင်း နှိုးလိုက်ပြီးတော့
အကျိူးအကြောင်းပြောပြလိုက်တယ်… ၊ ယောကျာ်းဖြစ်သူကလည်း သူ့အဖေဆိုတော့
ဇောကပ်သွားပြီးအိပ်နေရာက ချက်ချင်း မျက်စိကျယ်လာရင်း ပြင်ဆင်ပြီး
ကားပေါ်ပြေးဝင်သွားလိုက်တယ် … ၊ မေသင်းမြိုင်ကလည်း ယောကျာ်းဖြစ်သူ ကျော်ဇောနောက်က
အတင်းပြေးလိုက်ရင်း ကားခေါင်းခန်းမှာ နေရာယူထားလိုက်တယ်…. ၊
သူတို့နှစ်ယောက်သားစီးလာတဲ့ ကားလေးကတော့ ညနက်ကြီးရဲ့ ရင်ခွင်အိုကြီးထဲမှာ
မျက်စိသူငယ်နားသူငယ်နဲ့ စမ်းတဝါးဝါးလျှောက်ပြေးနေရှာတဲ့ သတ္တဝါလေးတစ်ကောင်လို
ကားရှေ့မီးအလင်းလေးအားပြုပြီး ရန်ကုန်ကနေ ဇလွန်မြို့ကိုအားချင်း မောင်းနှင်လို့ …. ။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ည ၉နာရီ ရန်ကုန်က စထွက်တာဆိုပေမယ့်အားချင်းမောင်းလိုက်တာကြောင့်ထင်တယ်
ဇလွန်ကို ည ၁၂နာရီ ကွက်တိမှာ ရောက်ခဲ့ကြတယ် ၊
ဇလွန်မြို့က ဇလွန်ဘုရားကြီးနား ၊ မော်တော်ဆိပ်အနီးမှာရှိတဲ့
သူတို့အဖေအိမ်ဆီကို တန်းမောင်းသွားလိုက်ရင်း
ကားကိုအိမ်ရှေ့ထိုးရပ်လိုက်ပြီး လင်မယားနှစ်ယောက်သားအိမ်ထဲကို
ပြေးဝင်မိလိုက်ကြတယ် … ၊အိမ်ထဲကိုခြေချဖို့ပြင်နေတယ်ဆိုယုံလေး ရှိသေး…
အိမ်ထဲကနေ ဝုန်းဒိုင်းကြဲနေရင်း ဆူတဲအော်ဟစ် သောင်းကျန်းနေတဲ့
အသံတွေကို ကြားလိုက်ရတယ် ၊အသံရှင်က ယောက္ခထီး ရဲ့အသံကြီးဖြစ်နေလို့
မေသင်းမြို့နဲ့ကျော်ဇော နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်မျက်နာတစ်ယောက်
ပြန်ကြည့်ရင်း ကြောင်သွားမိကြတယ် ၊ ပြီးတော့ ချက်ချင်းပဲ သူတို့နှစ်ယောက်
အိမ်တံခါးလေးကိုတွန်းဖွင့်လိုက်ပြီးအိမ်ထဲကို စိုးရိမ်တကြီးပြေးဝင်ခဲ့လိုက်ကြတယ် ၊
အိမ်ထဲမှာတော့…..
အိမ်ရှေ့လာလိုက်အိမ်နောက်ဖေးသွားလိုက်နဲ့ တစ်အိမ်လုံးမှာ ခုန်ပေါက်ပြီး
ဒေါသတကြီးနဲ့ သောင်းကျန်းနေတဲ့ ယောက္ခထီး ကို မြင်လိုက်ရတယ် ၊
မြင်ဖူးနေကျ ပုံစံမျိုးမဟုတ်ဘဲ တစ်ခြားတစ်ယောက်လိုဖြစ်နေတဲ့ ယောက္ခထီးကိုကြည့်ပြီး
မေသင်းမြို့နဲ့ကျော်ဇော တို့ လင်မယားနှစ်ယောက်လုံး သွေးပျက်သွားမိကြတာအမှန်ပဲ ၊
“ ကိုကြီး နဲ့ မမ လာပြီးလား…အီးဟီး…. ”
သူတို့ကိုမြင်တာနဲ့အိမ်ထဲကနေ ငိုပြီးပြေးထွက်လာတဲ့သူက
ကျော်ဇောရဲ့ ညီမဖြစ်သူ …. ၊
“အဖေ…ဘာဖြစ်တာလဲ ညီမလေး… ”
“ ညီမလေးတို့လည်းမသိဘူး …ညနေစောင်းလောက်မှ
စဖြစ်တာ….ညီမလေးတို့အထင်အဖေ သရဲများပူးနေလားမသိဘူး…. ”
“ ဟမ်….ဘာ..သ..သ..သရဲ ဟုတ်လား ”
သူတို့စကားပြောနေတုန်းမှာပဲအိမ်ထဲမှာ သောင်းကျန်းနေတဲ့
ဦးမျိုးဇင် က ပိုဆိုးလာပြီးအိမ်ဧည့်ခန်းမှာရှိတဲ့ ဘုရားစင်ကို ရိုက်ချိုးနေပြီးတော့
ဘုရားပန်းအိုတွေကိုပါ ပေါက်ခွဲနေပါလေရော…. ၊အောက်ကျသွားတဲ့ ဘုရားပန်းတွေကိုလည်း
ခြေထောက်နဲ့ ကန်နေပြန်တယ်… ၊ ဒီအပြုအမူတွေကိုမြင်ပြီးအိမ်သားတွေရော
မေသင်းမြို့နဲ့ကျော်ဇော တို့ လင်မယားရော မျက်လုံးပြုသွားပြီးအားကိုးရာမဲ့သလို
ခံစားမိလိုက်ကြရတယ်… ၊ သရဲပူးနေတာသေချာတယ်ဆိုရင် တော်ယုံသရဲတော့မဟုတ်မှန်း
ဘုရားစင်ကိုဖြိုလိုက်တာကို မြင်ကတည်းက ရိပ်စားမိလိုက်တယ်… ၊ တစ်ဆက်တည်းမှာပဲ
ဦးမျိုးဇင်ကအိမ်သားတွေကိုလည်း ရန်လုပ်ပါလေရော… ၊ သူကိုယ်တိုင်လည်း ခေါင်းတွေကို
ပန်းအိုးတွေနဲ့ ရိုက်ခွဲပြနေတယ် ။
ကျော်ဇော တစ်ယောက် ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကို
အသေအချာ ချလိုက်ပြီး သူ့ဆုံးဖြတ်ချက်အတိုင်းအနီးဆုံးမှာ ရှိတဲ့
ဘုန်းတော်ကြီးကျောင်းတစ်ကျောင်းဆီကိုအပြေးသွားလိုက်ရင်း ဆရာတော်ကို
အကျိုးအကြောင်း လျှောက်တင်လိုက်တယ်… ၊
ညဉ့်အချိန်ကြီးဖြစ်နေတော့ ဆရာတော်က သူ့ရဲ့တပည့်
သံဃာတော်တစ်ပါးကိုအကူညီပေးလိုက်ပါဆိုပြီး ထည့်ပေးလိုက်တယ်… ၊
ကျော်ဇောလည်း ဦးဇင်းကို ပင့်လာပြီးအိမ်ကိုခေါ်လာခဲ့တယ်… ၊အိမ်ထဲကို
ဦးဇင်း စ ဝင်လိုက်ပြီဆိုတာနဲ့ ဦးမျိုးဇင်က ပိုပိုဆိုးလာပြီး ဦးဇင်းကို ရန်လိုတဲ့
အပြုအမူတွေပြုရင်း ပါးစပ်ထဲက သွားတွေကိုအစွယ်ပြသလိုမျိုး တိရစ္ဆာန်တစ်ကောင်လို
ပြူးပြ ဖြဲပြရင်း ခြောက်နေပြန်တယ် … လက်ထဲက ပစ္စည်းတွေနဲ့လည်း လူမထိအောင်
ပစ်ပေါက်ပါလေရော.. ၊ ဦးဇင်းလေးက ငယ်သေးတာလည်းတစ်ကြောင်း… ၊
ဟိုဘက်က ခြောက်လန့်တာကို ကြောက်သွားတာလည်းပါမယ်… ၊
အဲ့ဒါတွေကြောင်…..
တစ်ခါတည်း ဘာမှတောင် မလုပ်နိုင်တော့ဘဲ
ဘုန်းကြီးကျောင်းဆီကို ပြန်ပြေးသွားပါလေရော…. ။
ဘုန်းကြီးတောင် ထွက်ပြေးသွားတော့ ကျော်ဇောတို့တွေ
ပိုကြောက်သွားပြီး ဘာလုပ်ရမယ်ဆိုတာတောင် မသိတော့ဘူးဖြစ်သွားတယ် ….
ညက နက်သထက်နက်လို့…….
အမှောင်ထုကိုအားပေးနေတဲ့ တိမ်ညိုမဲကြီးတွေက ဒီအဖြစ်အပျက်ကို
ဝမ်းသာအားရ ထောက်ခံနေကြပုံပဲ ……
ဦးဇင်းထွက်ပြေးသွားပြီးတော့မကြာခင်မှာပဲ
လူတစ်ယောက် ကျော်ဇောတို့ဆီကိုအားချင်းပြေးလာတာကိုမြင်လိုက်ရတယ်… ၊
အဲ့ဒီ့လူကလည်း တစ်ခြားမဟုတ်ဘူး… ကျော်ဇောညီမကို ပိုးပန်းနေတဲ့ ဘုန်းကြီးကျောင်းသား
ဇဝန ဆိုတဲ့ ချာတိတ်လေး… ၊ ဒီချာတိတ်လေးက မဆိုးဘူးလို့ပြောလို့ရတယ် ၊
လုပ်ရည်ကိုင်ရည်ရှိပြီး စာပေကျန်းဂန်လည်း နှံ့စပ်တယ်…ဘုန်းကြီးတွေနဲ့တောင်
စကားယှဉ်ပြောနိုင်တယ် ၊ ဓမ္မစာပေကိုအပြိုင်ဆွေးနွေးနိုင်တဲ့သူ ၊ ဘုန်းကြီးမဝတ်ထားပေမယ့်
လူက ဘုန်းကြီးတစ်ပိုင်းလိုဖြစ်နေတဲ့ကောင်လေး… ၊ မွေးကလည်းက မိဘမဲ့မို့ ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ
ကြီးပြင်လာရလို့ စိတ်အားငယ်တတ်တာလေးကလွဲရင် သူ့မှာပြစ်ချက်ကိုမရှိတဲ့ကောင်လေး…
“ ဒေါ်လေး…ဟာအစ်ကို..အစ်မ ..မမ …ဒီမှာ ပြသနာတတ်နေတယ်ဆို
ကျောင်းကိုပြန်ပြေးလာတဲ့ ဦးဇင်းလေးပြောနေတာကြားလို့ တပည့်တော်ပြေးလာတာ…
အဲလေ…ဘုန်းကြီးနဲ့မှားပြောမိပြန်ပြီ… တပည့်တော်မဟုတ်ဘူး..ကျွန်တော်..ဟီးဟီး… ”
ကောင်လေးရဲ့စကားကြောင့် ကျော်ဇော စိတ်ညစ်နေတဲ့ကြားက
တစ်ချက်ပြုံးမိသလိုဖြစ်သွားရင်း
“အေးကွာ..မင်းကူညီနိုင်တာရှိရင်လုပ်စမ်းပါဦး…ငါ့အဖေကိုသရဲပူးနေတယ်တဲ့…
ဒီမှာ မိန်းကလေးတွေကလည်းအကုန် ကြောက်လန့်နေကြပြီ…ပတ်ဝန်းကျင်ကို
အကူညီမတောင်းချင်ဘူူး…လူတွေတရုန်းရုန်းနဲ့ဆို ငါတို့မိသားစုအရှက်ကွဲမှာ… ”
“ ဟုတ်ကဲ့အစ်ကိုကြီး ကျွန်တော်ဉာဏ်မှီသလောက် လုပ်ကြည့်ပါမယ်..
စိတ်မပူပါနဲ့ ဇဝနက ကြောက်တတ်တဲ့သူမဟုတ်ပါဘူးအစ်ကို…
ဒါနဲ့အစ်ကိုအိမ်ထဲဝင်ရင် ခဏလိုက်ခဲ့ပေးပါလား ကျွန်တော်တစ်ယောက်တည်းမို့ပါ ”
“ ဒီကောင်ကွာ..ပြောတော့ မကြောက်တတ်ဘူးတဲ့…
အဟေး..အေးးအေးပါကွာ..ငါလည်းလိုက်ခဲ့ပါမယ်…. မေ…ဒီမှာအမေနဲ့ညီမလေးကို
စောင့်ပေးရင်း ခဏနေခဲ့နော်….. ”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အိမ်ထဲမှာတော့ မျက်လုံးနီနီရဲရဲကြီးတွေနဲ့ ကြောက်စရာပုံစံကြီးလုပ်ပြနေတဲ့
ဦးမျိုးဇင်က ပြိုကျနေတဲ့ ဘုရားစင်ကို ခြေထောက်နဲ့ ကန်နေရင်း ပါးစပ်ကလည်း
အသံသြသြကြီးနဲ့အော်နေပြန်တယ်….
“ ငါ့အိမ်မှာ ဘာ..သောက် ဘုရားစင် ဘာ သောက် နတ်စင်မှ
ထားစရာမလိုဘူးဟေ့…..အကုန်ကန်ချပစ်မယ်….ဟင်းး…. ”
ပြောလိုက် ခြေထောက်နဲ့ကန်လိုက်နဲ့ သူကိုယ်တိုင်လည်း
အိမ်တိုင်တွေကို ခေါင်းနဲ့ ပြေးပြေးဆောင့်နေပြန်တယ်… ၊အဖြစ်အပျက်ကိုမြင်ပြီး
ကျော်ဇောလည်းတော်တော် ကျော်ချမ်းသွားမိပြီး…သူနဲ့အတူအိမ်ထဲဝင်လာတဲ့
သူ့အနောက်က ဇဝနကို လှမ်းပြောလိုက်တယ်
“ ဇ..ဇ..ဇဝန မင်းတွေ့တယ်နော်…လုပ်စမ်းပါဦး ”
တစ်ဖက်က ဘာမှအသံမကြားတာနဲ့ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့
သူ့အနောက်မှာ ဘယ်သူမှမရှိနေတော့ဘူး…..ဇဝန ဘယ်အချန်က ထွက်ပြေးသွားတယ်မသိ… ၊
ဘယ်ရမလဲ ကျော်ဇောလည်းအိမ်ထဲကနေ ချက်ချင်းပြေးထွက်လိုက်မိတယ် ၊အိမ်အပြင်ရောက်တော့
အိမ်ဝမှာ ဇဝနက ကြိုရောက်နေတာကို မြင်လိုက်ရတော့တယ်
“ ဒီကောင်ကွာ…ကယ်မယ့်ကောင်က…. ဘယ်အချိန်ကပြေးသွားမှန်းမသိဘူး
မြန်ချက်ပဲ… ”
“ ဟာ.အစ်ကိုကလည်း ဟိုက တကယ်လုပ်မယ့်ရုပ်ကြီးဗျ..
နောက်ကျတဲ့ခြေထောက်…သစ္စာဖောက်ပဲလေအစ်ကိုကြီးကလည်း…
ဟီးဟီး..အလကား စတာပါဗျာ…ညီ့ကို ဆရာတစ်ယောက် သင်ပေးထားတဲ့နည်းရှိတယ်
အဲ့နည်းလေးတစ်ခါသုံးဖူးတာအဆင်ပြေတယ်အစ်ကို…လိုအပ်တာတွေကို ရှာပေးပါ… ”
“ ဘာတွေလိုလဲညီ… ”
“ လိုတာတွေက ရှာရလွယ်ပါတယ်အစ်ကိုအမွှေးတိုင် သုံးတိုင် ၊ ဖယောင်းတိုင် သုံးတိုင်
ဒါပဲလောလောဆယ်လိုတယ်အစ်ကို ”
ကျော်ဇောလည်း ချက်ချင်းဆိုသလို ဇဝနလိုအပ်တာကို ရှာပေးလိုက်တဲ့အခါ ဇဝနက
“ လာအစ်ကို ကျွန်တော်နဲ့ ခဏလိုက်ခဲ့ ”
“ မင်းကလည်း ခေါ်ပြန်ပြီကွာ…ဒီတစ်ခါတော်မပြေးနဲ့တော့ကွာ… ”
ဇဝနက ရယ်ဖြဲဖြဲလုပ်ရင်း ဦးမျိုးဇင်တို့အိမ်ဘေးနားမှာရှိတဲ့
ကွင်းပြင်ကျယ်ကြီးတစ်ခုဆီကိုထွက်သွားတယ်…. ၊ ကွင်းကြီးထဲရောက်တော့
အုတ်ခဲလေးတစ်ခုအပေါ်မှာ ဖယောင်းတိုင်လေးတွေစိုက် ၊ မြေကြီးမှာအမွှေးတိုင်ထွန်းပြီး
ပါးစပ်က တတွတ်တွတ်နဲ့တစ်ခုခုကိုတိုးတိုးလေးရွတ်ဆိုပြီးတော့အသံကျယ်ကျယ်နဲ့
“ ဒီနေရာမှာ စောင့်ရှောက်နေတဲ့ ဒီနယ်မြေကိုအပိုင်စားရထားတဲ့
ကွင်းပိုင်ကြီးခင်ဗျာ…ကျွန်တော်မျိုးတို့ လူသားလူ့ပတ်ဝန်းကျင် ၊ လူသားတွေပိုင်တဲ့
အိမ်ဝိုင်းထဲမှာ ပရလောကသားတွေ သောင်းကျန်းနေတဲ့အတွက် ကွင်းပိုင်ကြီးဆီမှာ
အကူအညီလာတောင်းခံတာဖြစ်ပါတယ် ၊အိမ်အမှတ်(…) မှာ လက်ရှိ လူသား
အသက်(…)ရှိတဲ့ (….)နေ့သား… ၊ ဦးမျိုးဇင်ကိုယ်ခန္ဓာထဲမှာလည်း မကောင်းဆိုးရွာတွေက
ဝင်ရောက်နေပြီးတော့အိမ်မှာကိုးကွယ်နေတဲ့အမြတ်ဆုံးသော ဘုရားကျောင်းဆောင်ကိုပါ…
ဖျက်ဆီးနေပြီဖြစ်ပါတယ်… ဒီတိုင်းကြည့်မနေဘဲ…ကူညီကယ်တင်ပေးဖို့
တောင်ဆိုပါတယ် ခင်ဗျာ…. ကွင်းပိုင်ကြီးရဲ့ တပည့်သားတွေကို လာထိန်းပေးပါ…..”
ဇဝန စကားလည်းဆုံးရော… ဖယောင်းတိုင်မီးတောက်က လေမတိုက်ပါဘဲ
ဝုန်းခနဲဆို တစ်ချက် ထတောက်သွားလို့ ကျော်ဇောတောင် လန့်ပြီးအနောက်ကို
ဆုတ်သွားမိတယ် ၊ တစ်ဆက်တည်းမှာပဲ ကွင်းထဲမှာရှိတဲ့ မြက်တွေကို
တစ်ယောက်ယောက်က ဖြတ်ပြေးလိုက်သလို သိသိသာသာ လေမတိုက်ဘဲ ယိမ်းသွားတာကို
သတိထားမိလိုက်တယ်…၊ ဇဝနက တစ်ချက်ပြုံးလိုက်ပြီးတော့..
“ ကွင်းပိုင်ကြီးက သဘောကောင်းတယ်ဗျ…
သူကူညီမယ်ဆိုတဲ့သဘောကိုပြတယ်…ကျွန်တော်ဆုတောင်းနေရတာ..
တကယ်လို့ မီးသာ မတောက်လာဘဲ ငြိမ်းသွားရင် သူမကူညီဘူးဆိုတဲ့သဘောပဲဗျ….
အခုတော့အဆင်ပြေသွားပြီ…လာအစ်ကိုအိမ်ပြန်ရအောင် ”
ကျော်ဇောက ဟုတ်ရောဟုတ်ရဲ့လားဆိုတဲ့အပြုအမူနဲ့
စိတ်ထဲ သိပ်မယုံသလိုဖြစ်မိပေမယ့် ဇဝနနဲ့အတူအိမ်ကိုပြန်လာခဲ့ကြတယ် ။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အိမ်ရောက်တော့ ထူးထူးခြားခြား…. ကျော်ဇောရဲ့ ဖခင် ဦးမျိုးဇင်က
လူကောင်းပကတိဖြစ်နေပြီးတော့ သူ့ရဲ့လုပ်ရက်တွေကိုသာနားမလည်သလိုနဲ့
ကြောက်စီစီဖြစ်နေပြီး ဦးမျိုးဇင်ဘေးနားမှာ ကျော်ဇောအမေ ၊အမျိုးသမီး မေသင်းမြို့နဲ့
ညီမဖြစ်သူက ဝိုင်းနေကြတယ်…. ၊ ဒါကိုမြင်လိုက်ပြီး ကျော်ဇောလည်း ဝမ်းသာသွားပြီး
ဇဝနကို ကျေးဇူးအကြိမ်ကြိမ်တင်ကြောင်းပြောနေမိပြန်တယ် ၊
ဒီအချိန်မှာပဲ သူတို့မထင်ထားတဲ့အဖြစ်အပျက်တစ်ခုက ဖြစ်လာပြန်ရော…
ရုတ်တရက်ကြီးပြန်ကောင်းနေတဲ့ ဦးမျိုးဇင်က ဆက်ခနဲကောက်ထလိုက်ရင်း
တောစီး ဘွတ်ဖိနပ်ကြီးကို ကောက်ဝတ်လိုက်ရင်း ခမောက်ကိုဆောင်းပြီး
အားလုံးတားနေတဲ့ကြားက
“ ငါ ဘာမှမဖြစ်ဘူး…ဟိုဘက်ကွင်းထဲ ငါ ခဏသွားလိုက်ဦးမယ်ကွာ…
ကွင်းထဲမှာ လိပ်တွေအများကြီးရှိတယ် ငါ လိမ်သွားကောက်လိုက်ဦးမယ်… ”
ဆိုပြီး ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ပြေးထွက်သွားလို့အားလုံးက မနည်းလိုက်ဆွဲပြီး
အတင်းချုပ်ထားကြရတယ် ၊ နောက်သေချာနားချနေကြတုန်း… ဇဝနက တစ်ခုခုကိုရိပ်မိသွားပြီး
ဦးမျိုးဇင်ကိုယ်တစ်ခုလုံးကို ဘုရားဇင်အကျိုးအပဲ့ကြားမှာတွေ့ရတဲ့အန္တရယ်ကင်း ပရိတ်ရည်တွေနဲ့
ပတ်ဖြန်းပေးပြီး တိုက်လည်းတိုက်လိုက်တယ်… ၊ ပရိတ်ရည်သောက်ပြီးနောက်မှာ ဦးမျိုးဇင်က
တစ်ကိုယ်လုံးနွမ်းလျသလို သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်ရင်း တစ်ကိုယ်လုံးက ဒဏ်ရာတွေ
နာကျင်နေတာကိုသိသွားပြီး မတ်တပ်တောင် မထနိုင်ဖြစ်သွားပါလေရော… ၊
အဲ့ဒီ့အခါမှ ဇဝနက
“ ဒီကောင်တွေ ဦးလေးကိုအသေလုပ်ကြတာပဲ…. ၊
ကွင်းပိုင်ကူညီလို့အိမ်ထဲက နေရာဖယ်ပေးလိုက်ရတဲ့အခါမှာ ဦးလေးကိုအပြင်မထွက်ထွက်အောင်
ဒီကောင်တွေအပြင်ကလှမ်းလုပ်နေကြတာပဲ… ၊ ဦးလေးသာအပြင်ထွက်ရင်
အသက်ပါနုပ်မယ့်သဘောရှိတယ်…နေပါဦး…ဦးလေး ဘာအမှားများလုပ်ထားမိတာရှိလဲ….
တစ်ခုခုတော့ သူ မှားထားလိမ့်မယ်… ”
ဇဝန စကားကို ဦးမျိုးဇင်က ဘာမှမသိလို ကြောင်တောင်တောင်လေးဖြစ်နေပေမယ့်
မိန်းမဖြစ်သူနဲ့ သမီးက သေချာသိထားတော့ ရှင်းပြနိုင်တယ်… ၊ ဦးမျိုးဇင် သမီးက
စကားဆက်ပါလေရော….
“အဖေကအရင်ကတည်းက ဘုရားတရားလည်းသိပ်မလုပ်အသောက်အစားလည်းရှိတော့
ဒီလိုတွေဖြစ်တာ မဆန်းပါဘူး…အဖေလည်းဒီနေ့ကစပြီး ဘုရားတရားသေချာလုပ်နော်..
အဖေဘာတွေဖြစ်ခဲ့တယ်ဆိုအဖေမသိဘူးမို့လား……. သမီးအထင်အဖေစဖြစ်တာ
ဒီညနေစောင်းမှာ…ဟုတ်တယ်…ထူးထူးဆန်းဆန်း ညနေစောင်းမှာအဖေနဲ့ သမီးနဲ့
နှစ်ယောက်လုံး နှာခေါင်းမှာအပုတ်နံ့ကြီးတစ်ခုကို ဆိုးဆိုးရွားရွားရနေကြရတယ် ၊
အတူတူနေတဲ့အမေက ဘုရားတရားမြဲလို့လားမသိဘူး ဘအနံ့မှမရဘူးတဲ့…. ၊
အဖေ့အကြောင်း ဆက်စပ်တွေးကြည့်တာ ဒါ သမီးအထင်ပါ….
အဖေကအပင်စိုက်တာဝါသနာသိပ်ပါတာလေ… ၊အစ်ကိုကြီးလည်းအသိမဟုတ်လား.. ”
ကျော်ဇောက ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တော့အားလုံးစိတ်ဝင်စားနေတဲ့အကြောင်းကို
ဆက်ပြောပြတယ်
“ ခြံထဲမှာအဖေစိုက်ထားတဲ့အပင်တွေက ချဉ်ပေါင်ပင်အစ မုန်လာပင်အဆုံးအကုန်ရှိတယ် ၊
နောက်ပြီးအဖေနဲ့အမေ..ကိုကြီးတို့မှတ်မိသေးလား…ညီမလေးတို့ ဒီအိမ်ကိုမပြောင်းလာခင်က
အရင်အိမ်ရှင်တွေနဲ့ စကားနည်းနည်းများထားသေးတယ်လေ… ၊
သူတို့ပယောဂလည်း ကင်းမယ်မထင်ဘူး… ”
ကျော်ဇောအမေက ဝင်ပြောတယ်
“ သမီးရယ် သူများတွေကိုအဲ့လိုလည်း စွတ်စွဲတာ မသင့်ပါဘူး..
ကိုယ့်ဘက်က ဘာမျှသေချာမပြောနိုင်ရင်မကောင်းဘူးကွယ်… ”
ဒီအခါ သမီးဖြစ်သူက
“ ဟုတ်ပါတယ်အမေ..ဒါပေမယ့် သမီးအဆုံးထိ တွေးကြည့်တာပါ…
အရင်လူတွေက ခြံထဲမှာ စပါးလင်အပင် စိုက်ထဲ့တာကို
သမီးတို့တွေက မသန့်ဘူးဆိုပြီးအဲ့ဒီ့အပင်ကိုနှုတ်ပစ်ခိုင်းတာကိုမှတ်မိကြတယ်မို့လား…
ဒါကိုအဖေက တယူသန်ပြီးအယုံအကြည်မရှိဘူးဆိုပြီး သူ့ဝါသနာအတိုင်း
အဲ့အပင်ကိုနုတ်ပြီး ခေါင်းရင်းက ဘုရားစင်အောက်နားဘက်မြေမှာ ပြောင်းစိုက်ထားတာ
ဘယ်သူမှသတိမထားမိဘူးမို့လား…သမိးကသိတယ်…ဒါပေမယ့် ဒီလောက်ဖြစ်လာမယ်မထင်လို့
အဖေစိတ်ချမ်းသာအောင်လွတ်ထားပေးလိုက်တာ… ၊အမေကနေ့တိုင်း ဘုရားဝတ်ပြုတို့
ဘုရားစာတွေရွတ်တာတို့လုပ်တော့ စပါးလင်အပင်ဆိုတာ သရဲမွေးရင်သုံးတာလို့
သိထားတယ်လေ….အဲ့အပင်မှာ နေတဲ့ မကောင်းတာတွေက မနေနိုင်တော့
သောင်းကျန်းတာထင်တယ် ”
“ ဒါနဲ့အဖေဖြစ်တာ ဘာမှမဆိုင်သလိုပဲနော်… ”
မေသင်းမြို့ဝင်ပြောလိုက်တော့ စကားကို ယုတ်တိရှိအောင် ပြန်ဆက်တဲ့သဘောနဲ့
ကျော်ဇောညီမက ဆက်ပြောပြန်တယ်…
“ ဟုတ်တယ်မမ ဆက်နားထောင်ဦး…အိမ်မှာမွေးထားတဲ့ ဘိုနီလေးက
ဒီလိုတွေမဖြစ်သေးခင် ညနေစောင်းမှာအိမ်အပြင်ထွက်ပြီး လမ်းနားမှာ ဆော့နေတယ်မမ
အဲ့ဒါကိုအဖေက ဘိုနီကိုခေါ်ပြီးအစာကျွေးလိုက်ဦးဆိုပြီး သမီးကိုခိုင်းတယ်…
သမီးကလည်း လှမ်းခေါ်ပေမယ့် ဘိုနီကအဖေ့ပဲကြောက်တော့ မလာဘူး…
အဲ့မှာအဖေလှမ်းအော်လိုက်တာကို ဆက်စပ်တွေးကြည့်တော့ သမီးသတိရသွားပြီ…
အဖေက လှမ်းခေါ်တဲ့အခါ…ဘိုနီလာခဲ့လို့မပြောဘူး… ၊ ဟေ့ယောင်အိမ်ထဲကိုလာခဲ့
မင်းကိုထမင်းကျွေးမယ် ဆိုပြီးအော်ခေါ်လိုက်တာ မမ… ၊ သမီးအထင် ကွင်းထဲက
သရဲတွေကအိမ်ထဲ ဝင်လာတာလည်းဖြစ်နိုင်တယ် ၊ စပါးလင်အပင်က သရဲကလည်း
ဘုရားစင်အောက် နေရာပေးထားတော့ သောင်းကျန်းတာနဲ့ တိုက်ဆိုင်သွားတာများလား ”
ညီမဖြစ်သူ ယမင်းစကားအဆုံး ကျော်ဇောတို့အတွက်အတွေးများနေတုန်း
ကျော်ဇောက ဇဝနကိုမေးလိုက်တယ်
“ ငါ့ညီ ဇဝန မင်းအတွေးကရော ဘယ်လိုလည်း ..
ယမင်းနဲ့ ကွာတာရှိသေးလား ”
ဇဝနက ပြောင်းစပ်စပ်လုပ်နေရင်စ
“ ကိုကြီးကလည်း ညီလည်း ယမင်းလိုပဲတွေးပါတယ် စိတ်တူကိုယ်တူပေါ့ဗျာ ဟီးဟီး ”
“အောင်မယ် ငါထုလိုက်လို့…ဟား…ဒီကောင်ကွာ…
ဒါနဲ့ မင်းလုပ်လိုက်တာတွေက ငါတို့ ရတနာသုံးပါးကို မကိုးကွယ်ဘဲ နတ်ကိုးကွယ်သလို
ဖြစ်သွားတာများလား ”
“ မဟုတ်ဘူးအစ်ကိုရ…ကျွန်တော် ကွင်းပိုင်ကိုပင့်တုန်းက လက်အုပ်ချီတာအစ်ကိုမြင်လို့လား
ဒါကအိမ်နီးချင်ကို ကိုယ့်သားသမီးကိုယ်လာထိန်းဦးလို့ သွားတိုင်တဲ့သဘောပဲအစ်ကိုရ
ကျွန်တော် ဘုန်းကြီးကျောင်းသားပါ…သရဏဂုံအပျက်ခံပါ့မလား… ”
“ ဟုတ်တယ် ညီ မင်းတော်တယ်…. ”
ဦးဇင်းမျိုးခေါင်းမှာတော့ ဘုသီးလုံးကြီးတွေအကြီးကြီးထနေတာကို
လူတိုင်းတွေ့လိုက်ကြရတယ်.. ၊ သူ့ဘာသူ တိုင်တွေနဲ့ ပစ်ဆောင့်ထားတာလည်း
ဖြစ်နိုင်သလို ဘယ်သူတွေများ ဝိုင်း ထုထောင်းထားသလဲဆိုတာတော့
မတွေးနိုင်လောက်တဲ့အထိပဲ…. ၊
နောက်နေ့မိုးလင်းတာနဲ့ ဇဝနက ဦးဆောင်ပေးပြီး
မနေ့ညက ကူညီပေးခဲ့တဲ့ ကွင်းပိုင်ကြီးအတွက် ကြက်တစ်ကောင် ၊ ထမင်းတစ်အိုးချက်နဲ့
ဦးမျိုးဇင်ကိုယ်တိုင် သွားတောင်းပန်စေခဲ့တယ်
ဘုရားစင်အောက်ဘက်ခြမ်းနားက စပါးလင်အပင်ကိုလည်း
ဇဝနကိုယ်တိုင်နှုတ်ပေးပြီး မြစ်ထဲစွန့်ပစ်လိုက်တယ် ၊အိမ်မှာလည်း
ဘုန်းတော်ကြီးတွေပင့်ပြီးအလှူအသေးစားလေးလုပ်ဖြစ်ရင်း
အန္တရယ်ကင်း ပရိတ်တော်တရားတော်တွေကို နာကြားကြရတယ် ၊
တစ်ဆက်တည်းမှာပဲ ကူညီပေးသွားတဲ့ ကွင်းပိုင်ကြီးနဲ့တကွ မကျွတ်မလွတ်သေးတဲ့
၃၁ဘုံသားအားလုံးကိုရည်စူးပြီးအမျှကိုသိုလ်လည်း ပေးဝေဖြစ်ခဲ့ကြတယ်….. ။
နောက်မှ ဆက်သိလိုက်ရတာက
ဦးမျိုးဇင်ကအရင်က မူးရူးနေတုန်းအသိစိတ်ပျောက်ပြီး
ကွင်းထဲကအပင်ကြီးတစ်ပင်အောက်မှာအပေါ့သွားပြီး ဆဲဆိုဖူးသေးတယ်ဆိုတဲ့အကြောင်း ၊
အဲ့အပင်မှာလည်း တလောက လူတစ်ယောက် ဆွဲကြိုးချပြီးတော့ သေသွားတဲ့အဖြစ်ကလည်း
ရှိနေခဲ့သေးတယ် ၊ သူ့နေရာမှာ ဒီလိုလုပ်သွားလို့ မကျေနပ်တဲ့အချိန်မှာ ခွေးကိုခေါ်ရင်းနာမည်
တပ်မခေါ်လိုက်တော့အကြိုက်ဖြစ်ပြီးအိမ်ထဲမှာရှိတဲ့ စပါးလင်အပင်က သရဲနဲ့
သရဲနှစ်ကောင် ပူးပေါင်းပြီး…..
သောင်းကျန်းကြတယ်လို့ ယေဘုယျ သတ်မှတ်လိုက်ကြတယ် ၊ ဒီအဖြစ်တွေကြောင့်
အဆိုးထဲကအကောင်းလို့ဆိုရလောက်တဲ့အကြောင်းတစ်ခုကတော့ ဦးမျိုးဇင်
အရက် လုံး၀ ပျက်သွားပြီးတော့ ဇနီးသည်နဲ့အတူ ဘုရားတရား ပိုလုပ်ဖြစ်လာတယ်ဆိုတာပါပဲ ၊
ကူညီပေးတတ်တဲ့ ဇဝနလေးအတွက် ကံကောင်းခြင်းကတော့ တစ်ဘဝလုံးစာအတွက်
ယမင်းလေးအချစ်ကိုအပိုင်သိမ်းနိုင်ခဲ့တယ်ဆိုတာအမှန်ပေါ့….. ။
ကြိုးစားပါဦးမည် …
~ မိုးစွေ ~