Author: admin

စကားနည်းတဲ့သံဃာတော်က…မမိန့်စဖူးမိန့်လိုက်လို့စိတ်ဝင်စားနေကြပေမယ့်…လူတွေရဲ့အာရုံကတော့မကြာခင်စတင်တော့မယ့်…နတ်ပွဲဆီကိုပဲရောက်နေကြတော့တာပေါ့။ ဒီလိုနဲ့နတ်ပွဲစတင်တဲ့နေ့ကိုရောက်ရှိလာတယ်။ နတ်ဆရာကခပ်ပိန်ပိန်…အသက်၅၀လောက်ရှိပြီး…လည်ကတုံးအဖြူရောင်…ယောလုံချည်အနက်ရောင်ကိုဝတ်ဆင်ထားကာ…လူတွေလေးစားလောက်မယ့်ဥပဓိရုပ်ကိုပိုင်ဆိုင်ထားဟန်တူပါတယ်။ လူတွေကလည်းနတ်ဆရာကို…ကြည့်ပြီးတီးတိုးကာအမျိူးမျိူးဝေဖန်နေကြလေရဲ့….။ နတ်ပွဲကစပါပြီ။ဝိဇ္ဇာတွေမျိူးစုံပင့်၊ဆိုင်ရာပိုင်ရာနတ်တွေကိုပင့်ဖိတ်ပြီးနောက်…ထုံးစံအတိုင်းရွာတော်ရှင်အဘိုးနဲ့စီးတော်ကျားနှစ်ကောင်၊တောင်ပိုင်အဘိုးနဲ့စီးတော်ကျားနဲ့…မွေးထားတဲ့မျောက်နတ်တွေကိုပင့်တယ်။ နောက်တော့သက်ဆိုင်ရာနတ်တွေကို…ပင့်ဖိတ်ပြီးဆိုချင်ရာသီချင်းဆို…နတ်တွေကလည်းကချင်ရာကကြနဲ့…ဘာရယ်တော့မဟုတ်ဘူး….မသိတတ်သေးတဲ့ကလေးဘဝဆိုတော့ကြည့်လို့တော့အကောင်းသား….။ ဒီနေရာမှာပူးကပ်ပြီးဝင်တဲ့နတ်စိမ်းတွေအကြောင်းနည်းနည်းရှင်းပြချင်ပါတယ်။ အဘိုးနတ်ဝင်လာပြီဆိုရင်လည်း…ဘယ်သူ့ကိုပဲပူးကပ်ပါစေ။ တုန်တုန်တုန်တုန်နဲ့တကယ့်အဘိုးအိုတစ်ယောက်လို…ဝင်လာတတ်တယ်။ စီးတော်ကျားနတ်သွင်းပြီဆိုရင်လည်း…ဆိုင်းဆရာကဗိန်းမောင်းတီးလိုက်တဲ့အခါ…ဝင်တဲ့သူကနောက်ဂျွမ်းပစ်ပြီးတကယ့်ကျားစတိုင်လ်ဝင်လာတတ်တယ်။ ပြီးရင်အခွံတွေမွှထားတဲ့အုန်းသီးကိုကျားရှေ့ပစ်ပေးလိုက်တဲ့အခါ…ကျားနတ်ဝင်ထားတဲ့သူကသွားတွေနဲ့ကိုက်ဖဲ့…ခေါင်းနဲ့ရိုက်ခွဲတော့တာပဲ…။(မနာဘူးလားမသိပါဘူး) မျောက်နတ်ခေါ်လို့…ဝင်လာရင်လည်းကလေးတွေကိုပဲဝင်ပူးတာများတယ်။ ပြီးရင်တကယ့်မျောက်လိုဖင်ကုတ်ခေါင်းကုတ်နဲ့…လျှောက်ကမြင်းတော့တာပဲ။ ဘေးနားမှာရှိနေတဲ့မိန်းမတွေကိုလည်း…သန်းရှာပေးတတ်ပြန်တယ်။ ဒါကိုမိန်းမတွေကလည်း..ဝမ်းပန်းတသာနဲ့အတင်းခေါင်းထိုးပေးကြလေရဲ့…။ သူတို့အပြောဆို…ကံအရမ်းကောင်းတယ်ဆိုပဲ။(ဟုတ်လားမဟုတ်လားတော့မသိပါဘူး။မျောက်သန်းရှာတာကလည်းတစ်ခေါင်းလုံး…ဖွာလန်ကျဲပြီးသရဲမကြီးကျလို့) ကျနော်တို့မြို့ကရွှေကျင်မြို့နဲ့…နီးတော့ရွှေကျင်မြို့စောင့်…ဘီလူးညီနောင်ဖြစ်တဲ့…ရွှေကျင်ကိုကိုကြီး၊ကိုကိုလေးတို့ကိုခေါ်ပြန်တယ်။ သူတို့ဝင်လာရင်ပုလင်းကွဲတွေခင်းထားတဲ့အပေါ်ကိုနင်းပြကြတယ်။ တစ်ကိုယ်လုံးနေရာအနံှ့ကိုလည်း…မီးတုတ်တွေနဲ့မြှိုက်ပြကြတယ်။ လူတွေကလည်းလက်ခုပ်လက်ဝါးတွေတီးလို့ပေါ့။ခေါ်တဲ့နတ်တွေကလည်းအစုံပါပဲ။ ဗျတ်ဝိဗျတ်တညီနောင်၊ပန်းစားဘီလူးမမယ်ဝဏ္ဍ၊ရွှေဖျင်းညီနောင်၊မရွှေဥနတ်၊ကိုရင်မောင်နတ်၊ပန်းပဲဦးတင့်တယ်၊မနှဲလေး၊မြင်းဖြူရှင်၊နံကရိုင်းမယ်တော်၊ကိုအောင်နိုင်နတ်၊အသားမင်းသား…စုံလို့ပါပဲ။ ရေးပြရင်ကုန်နိုင်စရာမရှိဘူး။ နောက်ဆုံးနေ့ညရောက်တော့…တစ်မြို့လုံးကလူတွေအကုန်လုံးနီးပါး…လာကြည့်ကြပြီ။ ဦးရှင်ကြီးနတ်၊ကုလားမီးနင်းနတ်နဲ့ကျနော်တို့စိတ်အဝင်စားဆုံး…ဂေါက်ကွင်းကသရဲတွေကိုပါခေါ်တော့မယ်လေ။ ပေနှစ်ဆယ်လောက်ရှိတဲ့စားပွဲရှည်ကြီးပေါ်မှာလည်း…အသားစိမ်းငါးစိမ်းတွေကလည်းနည်းတာမဟုတ်ဘူး။ ဝက်ခေါင်းအစိမ်း၊နွားခေါင်းအစိမ်းတွေနဲ့ငါးအရှင်တွေတောင်ပါလိုက်သေး….။ သက်ဆိုင်ရာနတ်တွေကိုခေါ်ကာပြန်ပို့ပြီးတဲ့နောက်…နောက်ဆုံးကျနော်တို့မျှော်လင့်နေတဲ့…သရဲခေါ်ပွဲကြီးစပါပြီ။ နတ်ဆရာက…အသံချဲ့စက်ကိုဂေါက်ကွင်းဘက်လှည့်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ပြီးနောက်…”အို…ဂေါက်ကွင်းဆီမှမကျွတ်မလွတ်သော…တစ္ဆေသရဲမြေဖုတ်ပြိတ္တာအပေါင်းတို့….ဒီနေ့ညသင်တို့အတွက်ပျော်ပွဲရွှင်ပွဲကြီးကျင်းပပေးမယ်…လာကြပါ။ဒီမှာသင်တို့…ကြိုက်နှစ်သက်သောအမဲသားငါးအစိမ်းတို့ကိုလာရောက်သုံးဆောင်ကြပါ။လာလော့…အစိမ်းသရဲအပေါင်းတို့”….ဆိုပြီးဝမ်းခေါင်းသံကြီးနဲ့ခေါ်လိုက်တယ်။ ဘာမှမကြာလိုက်…။ဘယ်ချိန်ကတည်းကစောင့်နေကြသည်မသိ…။တဝုန်းဝုန်းနဲ့ပူးကပ်ပြီးဝင်ချလာလိုက်တာ….အိုး….နည်းတာမှမဟုတ်တာ…။ အနည်းဆုံးအကောင်သုံးဆယ်လောက်ရှိမယ်။ပူးကပ်လာတဲ့သူတွေကလည်း…မြို့ထဲကအရက်သမား၊လူမိုက်၊လူရမ်းကားတွေချည်းပဲ….။သားစိမ်းငါးစိမ်းတွေကိုစားနေလိုက်ကြတာ..အလုအယက်ပဲ။တစ်ကောင်နဲ့တစ်ကောင်လည်း…စားမာန်ခုတ်နေကြပြန်သေးတယ်။ကြည့်နေရင်းနဲ့ကြောက်စရာကြီးတွေလိုဖြစ်လာတယ်။ ဆံပင်တွေဖို့ရို့ဖားရား၊မျက်လုံးကြီးတွေအစွမ်းကုန်ပြူးထားကာပါးစပ်ကြီးတွေကလည်း….ဟထားတာအကျယ်ကြီး…။ ဒါတောင်…ပုံစံအမှန်သရဲအစစ်တွေကိုမတွေ့ရသေးလို့။ လူအုပ်ကြီးကလည်းကြောက်ကြောက်နဲ့ကြည့်နေကြတယ်။ အသည်းငယ်တဲ့သူတွေကထွက်ပြေးကုန်ပြီ။ ဒီအချိန်မှာ….”ငါ့ကိုတော့မခေါ်ဘဲထားတာ…ဘယ်ကောင်လဲ”…ဆိုပြီးအသံနက်ကြီးနဲ့အတူကျနော်တို့ရပ်ကွက်ထဲက…အမဲသားရောင်းတဲ့နှုတ်ကြမ်းလျှာကြမ်းအဒေါ်ကြီးက…ကြောက်ဖို့ကောင်းတဲ့အသံနက်ကြီးနဲ့ခြေသံမြေကြီးတုန်လောက်အောင်ခပ်ပြင်းပြင်းပေးပြီး…ရောက်လာတယ်။ သားစိမ်းငါးစိမ်းစားနေကြတဲ့သူတွေလည်း…စားလက်စတွေပစ်ချပြီးနောက်ကိုပြန်လှည့်ပြေးကြတယ်။ကျနော်တို့လူအုပ်ကြီးလည်းကြည့်ုပြီး…အံ့သြနေတယ်။ နတ်ဆရာက…”ငါခေါ်တာကွ…နင်ကဘယ်သူတုန်း”….လို့ပြန်အော်လိုက်တဲ့အခါ….မိန်းမကြီးက…”နင့်အဆင့်လောက်နဲ့ငါ့ကိုလာမယှဉ်နဲ့။ငါကဒီသင်္ချိူင်းတစ်ခုလုံးကိုပိုင်တယ်။ငါ့ထက်ပိုပြီးကြီးတာမရှိဘူး…။ဒီသင်္ချိူင်းကိုလည်းငါစောင့်နေတာ…နင်သေချင်လို့လား”…ဆိုပြီးနတ်ပွဲတစ်ခုလုံးကြားသွားအောင်…နတ်ဆရာကိုအသံနက်ကြီးနဲ့အော်လိုက်တော့….နတ်ဆရာလည်း…”ကျနော်လိုအမိုက်ကောင်ကိုခွင့်လွှတ်ပေးပါ။ဒီမှာစိတ်တိုင်းကျသုံးဆောင်ပါ”…ဆိုပြီးလေသံပျော့လေးနဲ့တောင်းပန်တော့…သင်္ချိူင်းစောင့်သရဲလည်းနတ်ဆရာကို…မျက်ထောင့်နီကြီးနဲ့ကြည့်ကာ…စားပွဲပေါ်ကကျန်နေတဲ့အသားစိမ်းငါးစိမ်း၊ဝက်ခေါင်း၊နွားခေါင်းတွေကိုအားပါးတရ…စားသောက်နေတော့တယ်။ နတ်ဆရာရဲ့လုပ်ပုံကိုကြည့်ပြီး…ကျနော်တို့လည်းအတော်အံ့သြသွားတယ်။ ပြောတော့လည်းသူကိုယ်တိုင်နှင်ထုတ်ပေးမယ်ပြောပြီး…အခုတော့ချောင်ကွယ်လေးမှာ…မဝံ့မရဲရပ်ကြည့်နေတယ်။ လူတော်တော်များများတော့ကြောက်လို့ပြန်ကုန်ကြပြီ။ နတ်ဆရာတောင်မနိုင်ဘူးဆိုတော့…နောက်ဘာဆက်ဖြစ်မလဲမတွေးရဲတော့ဘူးလေ။ သင်္ချိူင်းစောင့်သရဲကြီးစားသောက်နေတာကြည့်ပြီး…တခြားသရဲတွေလည်းဝင်မပြောရဲ…။ဆိုင်းသမားတွေလည်းတုတ်တုတ်တောင်မလှုပ်ရဲကြ…။ သရဲဆိုစိတ်ဝင်စားတဲ့ကျနော်နဲ့…သတ္တိကောင်းသူယောကျာ်းသားကြီးနည်းနည်းလောက်ပဲအခြေအနေကြည့်ဖို့…ကျန်ရစ်ကျန်နေတဲ့အသားစိမ်းငါးစိမ်း၊ဝက်ခေါင်းနှစ်ခေါင်းနဲ့နွားခေါင်းတစ်ခေါင်းစားပြီးနောက်…ပါးစပ်မှာပေကျံနေတဲ့သွေးစိမ်းတွေကိုလျှာနဲ့လျက်လိုက်ပြီး….”ငါမဝသေးဘူး…ထပ်ရှာပေးဦး”…လို့ပြောလိုက်တော့ကျနော်တို့အံ့သြရပြန်တယ်။ ဒီအခါနတ်ဆရာကမျက်နှာတင်းလာပြီး…”ထပ်မရှာပေးနိုင်ဘူး။အစိမ်းသရဲကောင်ရဲ့…။နင်ဘာလုပ်ချင်လဲ”…ဆိုပြီးရှက်ရမ်းရမ်းပြီးပြောလိုက်တော့…သရဲကြီးက…ဘာမပြောညာမပြောနဲ့နတ်ဆရာဆီတဟုန်ထိုးပြေးသွားပြီး…ခေါင်းကိုထုချပစ်လိုက်တာ…နတ်ဆရာခေါင်းကသွေးတွေဟာမြင်မကောင်းဘူး။ နတ်ဆရာလည်းကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နဲ့…ဆိုင်းဝိုင်းတွေနောက်ဝင်ပြေးပြန်တယ်။ သရဲကြီးကလည်းဆိုင်းဝိုင်းတွေကို…အကုန်ရိုက်ခွဲပြီးပြဿနာရှာပြန်တယ်။ ဆိုင်းဝိုင်းသမားတွေရော…ခုနကဝင်ပူးထားတဲ့သရဲတွေပါဘယ်ရောက်ကုန်မှန်းမသိကြတော့….။ ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက်ပျောက်ကုန်တယ်။ ကျနော်တို့လည်းထွက်ပြေးရနိုးနိုး…ကြည့်ရနိုးနိုးနဲ့ဖြစ်နေတုန်း…ချောင်မှာဝင်ပုန်းနေတဲ့…နတ်ဆရာကိုသရဲကြီးရှာတွေ့သွားခဲ့ပါပြီ။ သရဲကြီးကဘေးမှာအသင့်ရှိနေတဲ့…ရှမ်းရိုးရာနတ်တွေခေါ်တဲ့အခါသုံးတဲ့…ငှက်ကြီးတောင်ဓားနဲ့နတ်ဆရာကိုခုတ်ပိုင်းဖို့ရွယ်လိုက်စဉ်မှာပဲ….”ပြိတ္တာဆိုး…သင်တော်သင့်ပြီ”…ဆိုတဲ့တည်ငြိမ်အေးချမ်းတဲ့အသံကြားလိုက်ရလို့…လှမ်းကြည့်တော့ကျနော်တို့ရပ်ကွက်ကကြည်ညိုလေးစားတဲ့…အာဂန္တုဘုန်းတော်ကြီးနှင့်နောက်ကကျောင်းထိုင်ဆရာတော်နှင့်တိုက်အုပ်ဆရာတော်….။ သရဲကြီးက…”ဘယ်သူလဲ”…ဆိုပြီးအသံနက်ကြီးနဲ့လှမ်းမေးပြီးလှည့်ကြည့်လိုက်တော့…လက်ထဲကဓားလွတ်ကျသွားတယ်။ ဘုန်းတော်ကြီးကပြုံးပြီးကြည့်နေပေမယ့်…သရဲကြီးကစူးစူးရဲရဲပြန်စိုက်ကြည့်နေတယ်။ နတ်ဆရာလည်းအခွင့်သာတုန်းထွက်ပြေးပြီ။ ပြီးနောက်သရဲကြီးကခြေသံပြင်းပြင်းနဲ့…..ဘုန်းတော်ကြီးဆီလျှောက်လာပြီး…ရန်ပြုမလို့လုပ်ပေမယ့်…ရှေ့လေးတောင်လောက်ရောက်တော့ပုံကနဲလဲကျသွားတယ်။ […]