Book Story

ကျွန်တော်နာမည်အောင်ချမ်းသာဖြစ်ပြီး အသက်ကတော့ ၂၂နှစ်ပါ ကျွန်တော်ဟာ ငယ်ငယ်ကတည်းကရပ်ကွက်ထဲက အကြီးတွေအရက်သမားတချို့တွေနဲ့ပေါင်း ပြီးငယ်ငယ်ကတည်းကဆေးလိပ်သောက် အရက်သောက် ဖာချ နဲ့အချိန်ကုန်လွန်လာသူဖြစ်ပါတယ် ..ငယ်ဘဝဆေးလိပ်ကွမ်းအရက်ကို၁၇နှစ်လောက်ကတည်းက စသုံးလာတဲ့အတွက်ကြောင့် ရူနာရိူက်ကုန်းပုံစံဖြစ်ကာ အသိမိုက်ကာ ဆိုးသွမ်းနေမိပါတယ်….သူငယ်ချင်းတွေလာခေါ်လျှင်အရက်ဝိုင်း အသုဘအိမ်ဖဲဝိုင်း တခါတလေ တံတားအောက်ဖာခေါင်းများနဲ့ပေါင်းကာ ဖာချလိုက်နဲ့မိဘအပေါ်မသိတတ်မလိမ်မာ ဘုရားတရားမသိနဲ့ အချိန်ကုန်လျက်ရှိပါသည်။ ထိုစဉ် ကျွန်တော်ဧ။်ဘဝကိုပြောင်းလဲပေးသောသူမှာ ဦးဇေယျဆိုသော အသက်၅၆နှစ်ခန့်လူကြီးတစ်ဦးဖြစ်သည်။သူသည် စံပြဈေးအနီးနား စီမံကိန်းတွင်နေထိုင်ပြီးကျန်းမာရေးအရ ပင်စင်စားတစ်ဦးဖြစ်သည် ။ ကျွန်တော်ငမိုးရိပ်ချောင်းတဖက်ကမ်း ထန်းရည်သွားသောက်ပြီးအပြန်တွင်မူး ပြီး၇ဆူဘုရားအနီးအရိပ်ရခုံတစ်ခုတွင်ထိုင်နေရာ ဦးဇေယျမှာလည်း ထိုနားက ဘုန်းကြီးကျောင်းတစ်ကျောင်းသို့လာရာမှ ဆုံဖြစ်ရာ အသိမိတ်ဆွေဖြစ်သွားခဲ့ကြပါတယ် ထို့နောက်ကျွန်တော်ဟာအားလပ်ရပ်သူ့ဆီသွားကာ သူအပြောများနားထောင်ကာ အပျင်းပြေစကားသွားပြောလေ့ရှိပါတယ် တနေ့နေ့လည်ခင်းတချိန် မိုးရွာနေစဉ် မိမိမှာပျင်းလွန်းသောကြောင့် ဦးဇေယျဆီသွားမယ်ဆိုကာ ဘတ်စ်စီးကာထွက်လာခဲ့ပါတယ်…ဘတ်စ်မှာလူအင်မတန်မှကြပ်၍ စပယ်ယာမှ… အနောက်ကလေးကိုတိုးပေးကြပါဦးခင်မျ နေရာအလွတ်တွေရှိပါတယ်…ဆို၍ ကျွန်တော်လည်းတိုး၍ တိုး၍အသက်၂၅နှစ်ခန့် ခန္ဓာကိုယ်ပြည့်ပြည့်ကောင်မလေးတစ်ယောက်နောက်သို့ရောက်သွားလေတော့တယ် ကျွန်တော်လည်းပထမတွင်စိတ်မပါသော်လည်း ကောင်မလေးဆီကရသောကိုယ်သင်းနံနှင့် လူတိုးသောကြောင့် သူဧ။်တင်ပါးနဲ့ထိသော […]

သမီးလေးအရွယ်ရောက်လာတော့ မကေသီတစ်ယောက်စိတ်တွေပူလာ ရပြီ။ခုခေတ်ကလေးတွေကကဲမှကဲ ဆက်စ် ကိစ္စကိုထမင်းစားရေသောက် လုပ်သလိုဖြစ်နေပြီ။အချိန်ပိုင်းနှင့် ငှားတဲ့ဟိုတယ်တွေကလဲပေါမှပေါ ဆိုသလို အွန်လိုင်းပေါ်မှာတင်ချိန်း ဆိုနေကြတာ။တယ်လီဖုန်းဆင်းကဒ်တွေကလဲပေါမှပေါ။လူမှု့ဆိုရှယ်ဖေ့ဘွတ် တွေသုံးနေကြတော့ ခုခေတ်ကလေး တွေထိန်းချုပ်ရတာမလွယ်တော့ပါ ဘူးလေ။ ကိုယ်တွေခေတ်တုန်းကနဲ့မတူဘူး။ တစ်ခုခုဆိုရင်အင်တာနက်ပေါ်ရောက်သွားပြီ။ အဲဒီခါမှအိမ်ကလူတွေသိပြီးအရှက်တကွဲအကျိုးနဲတွေဖြစ်ရရတော့တယ် ။တွေးနေတုန်းရှိသေးတယ် သမီးလေးကစကပ်အတိုအပြတ်နဲ့ မျက်နှာမိတ်ကပ်လိမ်းပြီးအိမ်ပေါ်က ဆင်းလာတော့ “သမီး ညည်းဘယ်သွားမလို့တုန်း” “သူငယ်ချင်းနဲ့ချိန်းထားလို့မာမီ’ “ဘယ်ကသူငယ်ချင်းလဲသမီး” “မာမီကလဲအပြင်တစ်ခါသွားရင် စစ်လားမေးလားနှင့်သမီးအသက် ဆယ့်ရှစ်နှစ်ပြည့်နေပြီ” “ဟဲ့နင့်ဟာနင်ဆယ့်ရှစ်နှစ်မကလို့ ရှစ်ဆယ်ပဲဖြစ်ဖြစ်နင်ဟာငါ့သမီးပဲ” “မာမီ့သမီးမာမီသမီးပေါ့ဒါပေမယ့် နေရာတိုင်းတော့သမီးကိုမချုပ်ချယ် ပါနှင့်မာမီ” “ငါချုပ်ချယ်နေတာမဟုတ်ဘူး၊ မသူတော်တွေနဲ့တွေ့မှာစိုးလို့ဟေ့” “သမီးမှာလဲစဉ်းစားတတ်တဲ့ဦးနှောက်ရှိတယ်မာမီ” “အေးနင်တို့ဦးနှောက်နှင့်မျက်လုံးက မျက်တောင်မွေးတဆုံးတောင်ကြည့် တာမဟုတ်ဘူး၊လူဆိုတာရှေ့ဘာဖြစ်မယ်ဆိုတာမသိနိုင်ဘူး” “မာမီ ဓာတ်ပြားဟောင်းတွေလာဖွင့်မနေနဲ့တော့၊မိန်းကလေးဆိုတာဗိုင်းကောင်းကျောက်ဖိနေရမယ်၊ ကိုယ့်ဘဝကိုထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက်ရမယ်၊ ဒါတွေပဲပြောမှာမဟုတ်လား၊ တော်ပါပြီသမီးအာ့တွေကိုနားရည်ဝ နေပြီ” ပြောရင်းဆိုရင်းထွက်သွားသော သမီးကိုကြည့်ရင်းသက်ပြင်းချ လိုက်မိသည်။ ဒေါ်ကေသီတစ်ယောက်ဝဋ်လည်ခြင်းပေလားမသိပေ၊မိမိ အပျိုဘဝတုန်းကလဲမေ့မေ့စကား နားမထောင်ခဲ့လို့အိမ်ထောင်ကျမှ စိတ်ဆင်းရဲမှု့တွေကိုခါးစည်းခံနေရ တော့သည်။ဘယ်သူမပြုမိမိမှု့ပါ။မိမိဘာသာကြိတ်မှိတ်ခံစားရင်းနောင် တတွေရပြီးသမီးလေးကိုမိမိကဲ့သို့ မဖြစ်လိုတော့ပေ။ထို့ကြောင့်သမီး […]

ထောင်ဆိုလျှင် ပျော်စရာ တစ်စက်မှ မရှိသည်ကို ဟန်နီသိ၏။ ထို့နောက် တရားစောင့်သောနတ်မရှိသည်ကိုလည်း ထောင်ထဲ ရောက်ရောက်ချင်း သူမသိလိုက်ရသည်။ ပုံမှန်အားဖြင့် ထောင်မှန်သမျှ ထောင်အဝတ်အစား ဝတ်ရသော်လည်း ယခုထောင်မှာ သူမအိမ်မှ အဝတ်အစားထုပ်ကြီးနဲ့အတူ ပါလာသည်ကို အစတော့ သူမအံ့သြနေသေးသော်လည်း ညနေပိုင်းရောက်တော့ သူမ မအံ့သြတော့။ ထောင်မှူးထူးစိန်က သူမအား အမှုစစ်ရန်ဟု ခေါ်ဆိုကာ ဟိုတယ်ခန်းနဲ့တူသော အခန်းတခုထဲသို့ သူမကို ရဲမေနှစ်ယောက်က ထည့်ထားသည်။ အခန်းထဲတွင် ရေခဲသေတ္တာရှိသည်။ ဆက်တီခုံရှိသည်။ ကုလားထိုင်များ ရှိသည်။ နံရံတွင် ကြိမ်လုံးများ ကြိုးများနှင့် သူမမမြင်ဖူးသော ပစ္စည်းများစွာ ချိတ်ဆွဲထားသည်။ တီဗွီကြီးကလည်း ၇၂ လက်မရှိသဖြင့် ဟီးထနေသည်။ အပြင်ဘက်ကို လှမ်းကြည့်တော့ သစ်ပင်တွေနဲ့ အုံ့ဆိုင်းနေပြီး တဖက်တွင် ကွန်ဒိုတိုက်ကြီးတစ်ခုရှိသည်။ သူမအထင် အထပ်ပေါင်း […]

“အဟင်း… အား… ကောင်းလိုက်တာ အောင်ရယ်…. ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေတာလဲ” တိတ်ဆိတ်သော ညနှင့် အခန်းငယ်လေးထဲတွင် ရမ္မက် သံတို့ဖြင့် လွှမ်းခြုံနေပေသည်။ ကိုအောင်တစ်ယောက် သူမိန်းမ အင်ကြင်းကို ကုတင်ပေါ်တွင် ပေါင်နှစ်ချောင်းဖြဲပြီး အားရပါးရနှင့်ကို စိတ်လိုလက်ရ မှုတ်ပေးနေပေသည်။ လိင်စိတ်ကြီးသူများပီပီ အရွယ်မှာလည်း နှစ်ဆယ်ငါးပတ်ဝန်းကျင် သာဖြစ်ကြသောကြောင့် ကာမအားအကောင်းဆုံး အရွယ်လည်း ဖြစ်ကြလေသည်။ ကိုအောင်သည် ဝါရင့်ဘာဂျာ သမားပီပီ အမှုတ်မှာတော့ စံထားရလောက်ပေသည်။ . ထို့အပြင် အလင်းရောင်အောက်တွင် အင်ကြင်းရဲ့ ပြောင်ရှင်းနေသော စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်း ကြီးကလည်း ကိုအောင်ရဲ့ အာရုံတွေကို နှိုးဆွနေပေသည်။ ” အား… ရှိ” အစေ့ကို ရေခဲချောင်း စွဲသလို စွဲစုတ်လိုက် အကွဲကြောင်းကို လျှာဖြင့် ကစားလိုက် နှင့် ဒီကြားထဲ […]

နုနုမေ မှာမိန်းငလေးပေမဲ့ ခေသူတော့မဟုတ်။ ယောက်ျားနှစ်ယောက်ကိုတစ်ပြိုင်ထဲယူထားသူဖြစ်သည်။ အမှန်က နုနုမေမှာ အထက်တန်းပြကျောင်းဆရာမတစ်ယောက်ဖြစ်သလို တရားဝင်ယောက်ျားလဲရှိသည်။ နုနုမေယောက်ျား သန်းမြင့်မှာ လွန်ခဲ့သည့်တစ်နှစ်လောက်ထဲက မတော်တဆမှုကြောင့် အိပ်ယာထဲလဲနေသူဖြစ်သည်။ သို့ပေမဲ့ ယခင်က ငွေရှာကောင်းသူဖြစ်သည့်အတွက် အိပ်ယာထဲမလဲခင်ထဲက ရှာထားသည့်ငွေတွေနှင့်ရော အမွေရထားသည့် ပစ္စည်းတွေနှင့်ပါဆိုလျှင် တစ်သက်စာလောက်တော့အေးဆေးစားသောက်နိုင်လောက်သည့် အနေအထားဖြစ်သည်။ နုနုမေကိုယ်တိုင်ကလဲ အထက်တန်းပြကျောင်းဆရာမအလုပ်အပြင် သူဌေးအိမ် ကလေးတွေကို စာသင်ပေးသည့် ဂိုက်ဆရာမအလုပ်ကနေလဲ တစ်လတစ်လကိုဝင်ငွေကကောင်းလှသည်။ ဒါကြောင့် သားသမီးလဲမရှိသေးသည့် လင်မယားနှစ်ယောက်အဖို့ဘာမှပူစရာမလို။ လက်ထပ်ခါစက နှစ်ဖက်မိသားစုကလက်ဖွဲ့ထားသည့် နှစ်ထပ်အိမ်လေးထဲမှာ အေးအေးဆေးဆေးနေနိုင်စားနိုင်သည့်အနေအထားတွေဖြစ်သည်။ သို့ပေမဲ့ သန်းမြင့်အိပ်ယာထဲကမလဲခင်ထဲက ယောက်ျားဆို တစ်ယောက်နှင့်အားမရတတ်သည့် နုနုမေက သန်းမြင့်ကိုအနီးကပ်ပြုစုပေးဖို့အိမ်မှာလာနေသည့် ရဲမောင်ဆိုသည့်ကောင်လေးနှင့်လဲဖောက်ပြန်နေလေသည်။ အမှန်တော့ရဲမောင်မှာ သန်းမြင့်၏ဆွေမကင်းမျိုးမကင်းဖြစ်ပြီး အမျိုးစပ်လျှင် တူရီးတော်လေသည်။ အသက်နှစ်ဆယ်ဝန်းကျင်သာရှိသေးပြီး လူငယ်ပီပီသန်မာသလောက် လိင်စိတ်လဲများသူဖြစ်သဖြင့် နုနုမေက လွယ်ကူစွာ ဖျားယောင်းနိုင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ရဲမောင်အတွက်တော့ အသက်သုံးဆယ်ဝန်းကျင်သာရှိသေးပြီး […]

တင်လှသည် တော်တော်လှသည်။ အိုးကလည်း လုံးကျစ်နေသည်။ ကိုယ်လုံးကလည်း သွယ်သွယ်လေး။ ရင်ကို ကြည့်ဦး မလား စွင့်စွင့်ကားကားလေး။ ဟိုကောင် မင်းထိုက်နဲ့ လားလား မှ မတန်။ မင်းဆွေ အဖို့ သိပ်မခက်လှ။ သူ့ဖခင်က ရွာမှာ ဖိန့်ဖိန့်တုန်အောင် ကြောက်ရသည့် သူဌေးကြီး။ သြဇာကလည်း ကြီး။ ပြီးတော့ လုပ်သမျှကလည်း တင့်တယ်။ မင်းဆွေ၏ ဖခင်နာမည်က ဆွေမင်း။ ခန့်ခန့်ညားညား ဝတ်စားတတ်ပြီး တကယ့် လူကြီး လူကောင်း စတိုင်က အပြည့်။ လောင်းကစားလုပ်ပြီး အကြွေးဗရဗျစ်နဲ့ လူတယောက်၏ သမီးလေးကို အကြွေးသိမ်းပစ်လိုက်သည်တောင် အများက သူ့အတွက် စိတ်မကောင်း ဖြစ်ရအောင် အကွက်ဆင်တတ်သေးသည်။ ကြည့်လေ အဖေဖြစ်သူက ဖဲသမား။ အရှုံးက ပြောပြလို့မရနိုင်အောင်။ လယ်ယာတွေ ရောင်းကုန်လို့မက […]

ဟာ စိတ်ပျက်စရာပဲကွာ ဖုန်းဘေလ်ကလည်းကုန်သွားပြန်ပြီ ရုံးပိတ်ရက်မို့ မိမိအိမ်လေးထဲတွင်အေးဆေးစွာ အင်တာနက်သုံးမည်ဟု ကြုံးဝါးထားကာ သုံးတောင်မသုံးရသေးဘူးဘေလ်က ကုန်သွားသည် မင်းမင်းခန့်တယောက်ရေရွတ်ရင် ငွေတသောင်းထုပ်ယူကာ ခပ်လှမ်းလှမ်းကကုန်စုံဆိုင်လေးသို့ထွက်လာခဲ့သည် သူသည်ဤရပ်ကွတ်လေးသို့ပြောင်းရွှေ့ကာ ငှါးရမ်းနေထိုင်သည်မှာမကြာသေးပေ မနက်အလုပ်သို့သွားညပြန်အိပ်မု့လည်း သူအားလူသိပ်မသိပေ ခြံဝန်လေးနဲ့တထပ်တိုက်ပုလေးက သူ့အတွက်အပန်းဖြေစရာပင် ဘေးပတ်ဝန်းကျင်မှလူများလည်းအရောအနှောမလုပ်သောကြောင့် သက်သောင့်သက်သာရှိလှသည် ဖုန်ငွေဖြည့်ကဒ်ဝယ်ပြီး ပြန်အထွက်တွင် အိုး လှလိုက်တာ သူရင်ခုန်လောက်အောင်ပင် ကောင်မလေးမှာလှရက်နိုင်လွန်းသည် အိမ်တွင်းအောင်လေးမို့ အသားရည်လေးမှာဝင်းဖန့်ကာ မထူမပါးမျက်ခုံလေးနှင့် မျက်နှာဝိုင်းလေးကိုသူငေးကြည့်မိတာ ဘယ်လောက်ကြာသွားသည်မသိ ကောင်မလေးမှာ ဦးနည်းနည်းလောက်ဖယ်ပေးပါလား ရှက်ကို့ရှက်ကန်းအသံလေးမှာ နားဝင်ပီယံလှပေသည် အိမ်နေရင်း တပတ်နွမ်းလက်ပြတ်လေးနှင့် အရောင်အဆင်းမရှိတော့သော ထမီလေးနှင့် သူမ၏ခန္ဒာကိုယ် ကောက်ကြောင်းလေးများကို အပိုအလိုမရှိစေပေ သူလည်းပြန်ထွက်မသွားသေးပဲ ဟိုကြည့်ဒီကြည့်နှင့် ဆိုင်မှပစ္စည်များအား ကိုင်ကာ သူမလေးအားခိုးရှိုးနေတော့သည် ချစ်စရာသူမလေးပြန်ထွက်မှ မသိမသာအနောက်က လိုက်ကာ ညီမညီမ အနောက်မှလှမ်းခေါ်ရာဝယ် ရှင် ဟုထူးကာ ဘာမေးမလို့လည်း […]

မောင်မောင်မျိုးတစ်ယောက်တော်တော်ပျော်နေသည်။အခုချိန်တွင် ကမ္ဘာပေါ်မှာ စိတ်အချမ်းသာဆုံးလူစာရင်း ကောက်လိုက်ရင် သူထိပ်ဆုံးနားလေးကပင် ပါလာနိုင်သည်။ တကယ်ပေါက်ရင်တောင် အိမ်တစ်လုံးဝယ်လို့ မရနိုင်တဲ့ အောင်ဘာလေ သိန်း၁၅၀၀ ထီပေါက်တာထက်ပင်ပျော်နေရသည်ဟု ဆိုလျှင် လွန်အံ့မထင်။ အကြောင်းကား သူအလွန်အမင်းစွဲလမ်း ချစ်ခင်ရပါသော…….. ဖူးဖူး ဟုသူအမြတ်တနိုးခေါ်ဆိုအပ်သော မေမီဖူးဖူး ထံမှ ချစ်အဖြေ ကို အံ့သြတကြီး လက်ခံရရှိလိုက်သည်မှာ နာရီပိုင်းမျှသာရှိသေးသောကြောင့်ပင်။ အံ့သြတကြီး ဟူသောစာလုံးကိုရှင်းပါအုံးမည်။ တကယ်တော့ ကိုယ့်ချစ်သူ မိန်းကလေးထံမှ ချစ်အဖြေ စကားပြန်ကြားရသည်မှာ ဘာမှအံ့သြလောက်စရာတော့မဟုတ်။ သို့သော် မောင်မောင်မျိုး မျှော်မှန်းခဲ့မိသော မေမီဖူးဖူးမှာ သူ့တသက်တာ မြင်ဖူးသမျှထဲတွင်….မော်ဒယ်၊ မင်းသမီးတမျှ လှပသူလေးတစ်ယောက်ဖြစ်နေသောကြောင့်ပင်။ မောင်မောင်မျိုးကလည်း ရုပ်ရှိ ရေလျှံ ရှိုးကောင်းသူ တစ်ယောက်သာဆိုလျှင် အံ့သြစရာကိစ္စမဟုတ်သေး။ အနှီမောင်မောင်မျိုးမှာ သူလိုငါလို ရွက်ကြမ်းရေကျို ရုပ်ရည်သာပိုင်ဆိုင်သည်။ ငွေရေးကြေးရေးမှာလည်း အလကားနေရင်းသုံးနိုင်ဖြုန်းနိုင် နေသူတစ်ယောက်တော့မဟုတ်။ […]

ကျွန်တော့်နာမည်က အောင်အောင်။ အိမ်မှာတော့ ကိုကြီးမျိုးနဲ့ နှစ်ယောက်တည်းနေတာပေါ့။ အိမ်ကလည်း ခြံနဲ့ဝန်းနဲ့ပေါ့။ မိဘတွေက နယ်မြို့လေးမှာပဲ အသီးခြံတွေနဲ့ အေးအေးဆေးဆေးေ နကြတာဆိုတော့ ဒီအိမ်ကြီးမှက ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်သား လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပဲေ နကြတာပေါ့၊ ခြံထဲမှာ ဂိုဒေါင်ပုံစံအိမ်ထဲမှာတော့ ခြံစောင့်အဖြစ် အမျိုးမကင်းတဲ့ ဦးလေးနေတာ ၊ ဦးလေးက အိမ်သန့်ရှင်းရေးနဲ့ ချက်ပြုတ်တာလောက်ပဲ အိမ်မကြီးဘက်လာတယ်။ ကိုကြီးမျိုးက ကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာ ရှယ်ယာထည့်ထားပြီး ကိုယ်ပိုင်ကားအရောင်းအဝယ်လုပ်ပြီး အပြင်ထွက်တာများ ပါတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ ကျောင်းသွားလိုက် အိပ်လိုက်စားလိုက် ဇာတ်ကားကြည့်လိုက်ပဲ၊ မုန့်ဖိုးလိုရင် ကိုကြီးကပဲ ထုတ်ပေးတာဆိုတော့ သာသာယာယာပဲပေါ့ဗျာ။ သူငယ်ချင်းက ပေါင်းဖြစ်တာ ၃ယောက်လောက်တော့ ရှိတယ်။ ကျွန်တော်က ရည်းစားတော့မရှိဘူးဗျ။ဒါပေမယ့် သူငယ်ချင်းတော့ မရှားဘူး။ ငွေလည်းရှိတော့ ကပ်စားသူတွေလည်း ပါတာပေါ့ဗျာ။ မိန်းကလေးသူငယ်ချင်းတွေလည်း ပေါတယ်နော်။ အိမ်လည်း လိုက်လည်တတ်ကြတယ်လေ။ […]

တတိယနှစ် နောက်ဆုံးနှစ်ကျောင်းသူလေး ခင်နှင်းဦး အထက်တန်းကျောင်းသူဘဝက ကြိုက်သူတွေ လိုက်သူတွေရှိခဲ့ပေမယ့်….သူမကိုယ်တိုင်ကလည်း စိတ်ဝင်စားသလိုရှိခဲ့ပေမယ့်….ပညာရေးကို ဦးစားပေး၍ အချစ်ကိုငြင်းပယ်ခဲ့ သည်။ တက္ကသိုလ် ပထမနှစ်ရောက်တော့ အလှတွေပိုမိုကြွယ်ဝပြည့်စုံလာသော ခင်နှင်းဦးအား ကြိုက်သူတွေ လိုက်သူတွေ ပိုများလာသည်။ ဒီထဲကမှ သူမစိတ်ကြိုက်တစ်ယောက်ကို စိတ်တိုင်းကျရွေးချယ်ခဲ့သည်။ သူ့နာမည်က စိုးသီဟ တဲ့….အရပ် မြင့်မြင့်နှင့် အားကစားသမားတစ်ယောက် ကိုယ်လုံးမျိုး….။ ခင်နှင်းဦးနှင့် တစ်တန်းတည်း ပထမနှစ်ကျောင်းသားတစ် ယောက်ပင်ဖြစ်သည်။ ခင်နှင်းဦး….စိုးသီဟနှင့် တွဲခဲ့တာ ပထမနှစ်မှသည် အခုတတိယနှစ်နောက်ဆုံးရောက်သည်ထိပင်ဖြစ် သည်။ စိုးသီဟက ခင်နှင်းဦးအား အတော်ချစ်သည်။ ခင်နှင်းဦး မကြိုက်တာဘာမျှမလုပ်။ ခင်နှင်းဦး သဘောမတူလျှင် နောက်ဆုတ်သည်။ သူမတို့နှစ်ယောက် ချစ်သူဘဝမှာ သုံးနှစ်မြောက်သည်ထိ သန့်သန့်စင်စင်ရှိနေခဲ့သည်။ ဒါပေမယ့် ဒီနေ့ တော့ ခင်နှင်းဦး၏ ဘဝတစ်သက်တာတွင် ရင်အခုန်ရဆုံးနေ့ရက် တစ်ရက်အဖြစ် ဆုံဆည်းတွေ့ကြုံခဲ့ရလေသည်။ […]