Book Story

ကျွန်မကတော့ ခိုင်ခိုင်ဖြိုးပါ။ အသက်ကတော့ ၂၃ဆိုပါတော့။ အမျိုးသားက သဘောင်္သားအရာရှိလေ။ သူကအရာရှိဆိုတော့ ဝင်ငွေကတော့ကောင်းပါတယ်။ သူက ခြောက်လမှတစ်ကြိမ်လောက်မှ မြန်မာနိုင်ငံကို ပြန်လာလေ့ရှိပါတယ်။ ပိုက်ဆံရှိတယ်လို့တော့ ပြောလို့ရပါတယ်။ ကိုယ်ပိုင် တိုက်နဲ့ခြံ။ ကိုယ်ပိုင်ကားက သုံးစီး။ ပြီးတော့ ကျွန်မလည်းတစ်ယောက်ထဲပြင်းတာနဲ့ မြို့မဈေးမှာ ဖုန်းဆိုင်ဖွင့်ထားတာက အခုဆိုရင် လက်လီ၊ လက်ကားတော်တော်လေးကို အရောင်းအဝယ်ကောင်းနေပါပြီ။ ကျွန်မကတော့ အမျိုးသားပြန်လာတဲ့အခါမျိုးမှာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ သဘောင်္တက်နေတဲ့အခါမျိုးမှာပဲဖြစ်ဖြစ် ပုံမှန်မနက် ၉ နာရီလောက်ဆိုင်သွားတယ်။ ညနေ ၄ လောက်ပြန်လာတယ်။ အိမ်မှာတော့ ခြံစောင့်ဦးလေးတစ်ယောက် ခေါ်ထားတယ်။ အဲ့ဒါလည်း အမျိုးသားက တစ်ယောက်ထဲဆိုတော့ စိတ်မချလို့ နေပြည်တော်က လူပျက်တယ်ဆိုပြီးတော့ သူနဲ့အမျိုးမကင်းတဲ့ ဦးလေးတစ်ယောက်ကိုခေါ်ထားပေးတာပါ။ သူ့နာမည်က ဦးမောင်တဲ့။ အသက်က ၄၅ လောက်တော့ရှိပြီ။ အားလုံးစိတ်ချရပါတယ်။ ကျွန်မကိုလည်း လေးလေးစားစား ဆက်ဆံပြီး […]

ကိုသိန်းဦးတစ်ယောက် ရေချိုးပြီးကာစမို့ ဆေးလိပ်တိုကို မီးညှိကာ တစ်ချက်ဖွာလိုက်သည်။ ကိုသိန်းဦးမှာ ကွန်ပျူတာသင်တန်းတွင် လုံခြုံရေးဝန်ထမ်းဖြစ်သည်။ တယောက်တည်းသမားမို့ ၂၄နာရီတာဝန်ယူရသော ဤအလုပ်မျိုးကိုကြိုက်သည်။ နေစရာ အိမ်ငှါးရန်မလိုသည်မို့ လစာက စားသောက်စရိတ် တခုသာသုံးရသည်။ ငွေပိုငွေလျှံ ရှိသည်ပေါ့။ အသက် ၄၅နှစ်ခန့်ရှိပြီဖြစ်သော်လည်း မိန်းမမယူ လူပျိုကြီးဖြစ်သည်။ သူ မိန်းမမယူတာက စိတ်မဝင်စား၍မဟုတ်။ ကိုယ်ပိုင်ကားမဝယ်၊ အငှါးကားသာ စီးခြင်းဖြစ်သည်။ ကိုသိန်းဦး ပြောနေကျစကားက…” အငှါးကားစီးတာ ကားမော်ဒယ်လ်အစုံ၊ အမျိုးအစားအစုံ၊ အရောင်စုံ စီးချင်တာရွေးစီးလို့ရတယ်ကွ၊ ကိုယ်ပိုင်ကားဝယ်လိုက်ရင် မရောင်းမချင်း ဒီတစ်စီးပဲ စီးရတော့မှာ…၊ ဝယ်စလေးပဲ စီးကောင်းတာ…၊ အင်ဂျင်ကျသွားရင် တွန်းနှိုးရမှာ၊ အငှါးကပဲ ကောင်းပါတယ် ” ကိုသိန်းဦး ဆေးလိပ်တိုခဲကာ ဆရာမလေး ရှင်းရာ ကို မြင်ယောင်နေသည်။ ဆရာမလေးမှာ ကိုသိန်းဦး အလုပ်လုပ်သော […]

ရန်ကုန်မြို့ရဲ့နွေရာသီ တနင်္ဂနွေတစ်နေ့ကတော့ သူဟာနဲ့သူပုံမှန်လည်ပတ်လို့နေပါတယ်။ရွှေဘုံသာလမ်းက ဂျေဒိုးနပ် ဆိုင်တွင်းက အဲကွန်း ခန်းလေးထဲမှာကတော့ ကိုယ်စီကိုယ်စီအပူဒဏ်ကိုရှောင်လွှဲနေကြရင်း အအေးလေးသောက်လိုက် မုန့်လေးစားလိုက်နဲ့ အများစုကတော့အေးချမ်းနေကြပါတယ်။ဆိုင်ထဲမှာဘယ်လောက်ပဲ အေးအေးလမ်းနဲ့ကပ်လျက်မှန်ဘေးက ကိုမောင့်ရင်ထဲမှာတော့ ပူလောင်လို့နေပါတယ်။ ပူလောင်ရတဲ့အကြောင်းအရင်းကတော့ဒီကနေ့ကိုမောင်တစ်ယောက် အသည်းနင့်အောင်ချစ်ခဲ့ရတဲ့ကြည်ပြာတစ်ယောက် ကုမ္ပဏီပိုင်ရှင်သားတစ်ယောက်နဲ့လက်ထပ်မှာဖြစ်လို့ပါ။ အတိတ်ကိုပြန်လည်တူးဆွရရင်ဖြင့် ကိုမောင်တစ်ယောက်ကြည်ပြာ့အဖေဦးမိုးမြင့်ရဲ့ေ ဆာက်လုပ်ရေးကုမ္ပဏီမှာ ဆိုဒ်မန်နေဂျာအဖြစ်တာဝန်ထမ်းဆောင်နေတုန်း ကိုမောင်တို့ဆိုဒ်ထဲကို ကြည်ပြာတစ်ယောက်စာရင်းကိုင်နဲ့ကျောင်းပြီးလို့သူ့အဖေက လုပ်ငန်းအတွေ့အကြုံရအောင် လုပ်ခိုင်းရင်းစတင်တွေ့ကြုံခဲ့ရတာပါ။ လကုန်ရက်တစ်ရက်မှာစာရင်းတွေက တော်တော်ကွာနေတာမို့ကြည်ပြာနဲ့ကိုမောင်စာရင်းတွေ ဝိုင်းလုပ်ကြရင်းညနက်သွားပါတယ်။ ဒီတော့ကိုမောင်ကကြည်ပြာကို လိုက်ပို့ရင်းစတင်ရင်းနှီးခင်မင်သွားကြပါတယ်။ တစ်လလောက်လည်းကြာတော့ ချစ်သူဘဝရောက်ကြရပါတယ်။ ပိတ်ရက်မှာပန်းခြံသွားလိုက်၊ ရုပ်ရှင်ကြည့်လိုက်နဲ့ချစ်သူတို့ဘဝအရသာကို ပျော်ပျော်ကြီးခံစားနေကြပါတယ်။ ကိုမောင်ကတော့ နောက်မှဦးမိုးမြင့်ကို ဖွင့်ပြောကာလက်ထပ်ကြမယ်လို့စီစဉ်ထားပါတယ်။ ဒါပေမယ့်သူတို့အပျော်လေးတွေလေးလလောက်ပဲခံပါတယ်။ တစ်နေ့ဦးမိုးမြင့်က သူတို့နဲ့လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်ကုမ္ပဏီပိုင်ရှင်သားနဲ့ ကြည်ပြာ့ကို လက်ထပ်ပေးဖို့ပြောဆိုကာ ရက်သတ်မှတ်ပေးလိုက်တာမို့ချစ်သူနှစ်ဦးငိုပွဲဆင်ခဲ့ရပါတယ်။ ကိုမောင့်အနေနဲ့ကြည်ပြာ့ကို ခိုးပြေးရင်ဖြစ်နိုင်ပေမယ့် ဦးမိုးမြင့်ရဲ့ကျေးဇူးတွေက ကိုမောင်တို့မိသားစုဒီတစ်သက်မပြောနဲ့နောင်ဘဝတောင်ဆပ်လို့မကုန်တာမို့ ကိုမောင်တစ်ယောက် ရင်နာနာနဲ့ပဲနောက်ဆုတ်ကာ ကျေးဇူးရှင်အလိုကျဘာမှမဖြစ်သလိုနေပေးလိုက်ရပါတော့တယ်။ တစ်နေ့… ကြည်ပြာလက်ထပ်ဖို့ တစ်ပါတ်လောက်ပဲလိုတဲ့အချိန်မှာတော့ ကိုမောင်တစ်ယောက်ကြည်ပြာ့ကို […]

ကျမနာမည် ဝေမာစိုး အရမ်းရင်းနီးသူတွေကတော့ စိုးလေးလို့ခေါ်ကြတယ်လေ တက္ကသိုလ်ပထမနှစ်သင်္ချာတက်နေတာပါ ကျမတက္ကသိုလ်တက်တော့လဲ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေနဲ့အတူတူတက်တာ မိန်းကလေးဆောင်မှာ ကျမနဲ့သူငယ်ချင်းလေးယောက် ယောင်္ကျားလေးအဆောင်မှာ မူပိုင်နဲ့သူ့သူငယ်ချင်းတွေနေကြတယ် အဆောင်ချင်းကကပ်လို့လေ။မူပိုင်ဆိုတာ အခြားသူမဟုတ်ဖူး သူငယ်တန်းထဲကနေ ခုချိန်ထိကျောင်အတူတက်ခဲ့တဲ့ငယ်သူငယ်ချင်း ကစားလဲအတူစားလဲအတူူတူ အကူညီလိုရင်အပြန်အလှန်ကူညီကြတာ ပြောမနာဆိုမနာသူငယ်ချင်းအရင်းကြီးပါ။ အမှန်ပြောရရင် အထက်တန်း ကျောင်သူဘဝကတည်းကသူ့ကိုကြိတ်ကြွေနေခဲ့ရတာ ကျမရင်ထဲက ချစ်ဦးသူပေါ့ ဒါပေမဲ့ကျမရင်ထဲကအချစ်တွေကိုသူကမသိခဲ့ပါဘူး ကျမကသာတစ်ဖက်သတ်ကြွေနေခဲ့ရတာ သူကတော့ နီးရာဂိုးကိုမသွင်း ဝေးရာဂိုးကိုသွင်းဘို့မျှော်နေတဲ့သူ ကျမရဲ့အချစ်တွေကိုသူသိအောင် ဖွင့်ပြောလို့ကမရလေ ကိုယ်တွေကမိန်းခလေး ကိုရီယား ကားထဲကလို ကိုယ်ကစပြီးပြောလိုက်ချင်တယ် သူ့ရဲ့ယောင်္ကျားပီသတဲ့ခန္ဒာကိုယ် ကျစ်လစ်တောင့်တင်းနေတဲ့ပေါင်တံတွေ ဖုထစ်လုံးကျစ်နေတဲ့လက်မောင်းသားတွေနဲ့ ကြယ်ပြန့်တဲ့ရင်ခွင်ကြယ်ကြီးက ကျမသူ့ကိုစွဲမက်စေခဲ့တာတွေပါ ဒါပေမဲ့ သူ့ရဲ့အချစ်တွေကကျမဘက်ကိုလှည့်မလာဘဲ တခြားမေဂျာက ကွင်း တယောက်ကိုမြှားဦးလှည့်နေတယ်လေ ကျမအရမ်းခံစားရတယ်လေ ဘယ်တတ်နိုင်ပမလဲ သူ့ရဲ့ပြုစုယုယမှု့နဲ့ကျမ မတန်သေးလို့နေမှာပါ ကျမတွေးနေတုန်းအဆောင်တံခါးဝကနေသူ့ရဲ့ခေါ်သံကြားရတယ် -စိုးလေးရေ- -ဟဲ့ မူပိုင် နင်ဘယ်လှည့်လာတာလဲ -ငါနင့်ကိုအကူအညီတောင်းစရာရှိ့လိုဟ -သိပါတယ် […]

ကျော်သဇင် ကုမ္မဏီ၏ အပေါ်ဆုံးထပ် အုပ်ချုပ်ရေးဆိုင်ရာ ရုံးခန်းများနေရာ။ ”တင်းဒေါင်” ဓာတ်လှေကားတခါး ပွင့်လာပြီး အထဲမှ ထွက်လာသူကား မန်နေဂျာ စိုးကျော်။ စိတ်လှုပ်ရှားနေသော ခြေလှမ်းများဖြင့် ဦးတည်ရာ နေရာကား အမ်ဒီရုံးခန်းဆီသို့။ စိုးကျော်ကား ကျော်သဇင်ကုမ္မဏီ ပိုင်ရှင် ဦးကျော်ဝင်းနှင့် ဒေါ်စောနန္ဒာခင်တို့၏ တစ်ဦးထဲသော သားလှရတနာ ဖြစ်လေသည်။ ငယ်စဉ်ကျောင်းသားဘဝကို အပူပင်မရှိ သာယာစွာ ဖြတ်ကျော်ခဲ့သော်လည်း စိုးကျော် ၉တန်းတွင် မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်စောနန္ဒာခင် ဆုံးပါးခဲ့လေသည်။ မိခင်ဆုံးပီး ၃နှစ်ခန့် အကြာ စိုကျော် တက္ကသိုလ် တက်နေဆဲတွင် ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးကျော်ဝင်းသည် တပင်လဲမူ တပင်ထူ ဆိုသော စကားနှင့်အညီ အသက်၃၅နှစ်ခန့်ရှိ မုဆိုးမ မေသဇင်စိုးနှင့် အိမ်ထောင်သစ် ထူထောင်ခဲ့လေသည်။ ဖခင်ဖြစ်သူ စိတ်ချမ်းသားစေရန် စိုးကျော် အကြောင်းတစုံတရာ […]

တက်လူအသက်က ၁၆ နှစ်ကျော်လာပြီ။ ဆန့်ကျင်ဘက်မိန်းမတွေရဲ့ အဓိကပစ်မှတ်တွေကို အငမ်းမရ ကြည့်တတ်လာပြီ။ ပြီးတော့ အသံတွေပြောင်းလာသည်။ နှုတ်ခမ်းမွှေးနုနုလေးတွေ ခပ်ရေးရေးပေါက်လာပြီ။ ‘မာစတာဘေးရှင်း’ ခေါ် ဂွင်းတိုက်တတ်လာပြီ။ အားလုံးခြုံလိုက်လျှင် တက်လူတစ်ယောက် ကလေးမဟုတ်တော့ပဲ လူပျိုဖြစ်လာပြီ။ ကြီးကောင်ဝင်လာပြီဟု ပြောရပေတော့မည် ။ မနက်ပိုင်းက သူ့အမေကို မြစ်ဆိပ်သို့ လှည်းနှင့်လိုက်ပို့ပြီး အပြန်တွင် မရင်မေနှင့် တွေ့၏။ တွေ့သောနေရာက ရွာနှင့်အတော်လှမ်းသော တောင်ကြားလမ်းတစ်နေရာမှာ ဖြစ်သည်။မရင်မေဆိုတာက အသက် ၂၉-၃၀ ဝန်းကျင် ကလေးနှစ်ယောက်အမေ ဖြစ်သည်။ တစ်သားမွေးတစ်သွေးလှ ဆိုသည့်အတိုင်း မရင်မေတစ်ယောက် နှစ်သားမွေးတော့ နှစ်သွေးလှနေ၏။ ပင်ကိုက အချိုးအစားကျနပြီးသား ခန္ဓာကိုယ်မှာ နေ့စဉ်လှုပ်ရှားသွားလာနေရသည့်အတွက် အေရိုးဗစ်ကသူတွေထက်ပင် စွဲမက်စရာ ကောင်းနေသေးတော့၏။ သူမယောက်ျား ကိုဘထွန်းက သူ့ထက် အသက် ၁၅ နှစ်ခန့်ကြီး၏။ […]

ခင်သက်ထားသည်စိတ်စောနေသဖြင့် ဖာသည်မဆန်ဆန် ဦးဘ၏ပြော့ခွေနေသောလီးကြီးကို သူ၏လက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးများဖြင့်ဆွပေးနေရာ မကြာမီမာကြောတောင့်တင်းလာ၏။မတောင်မီက ကြက်တက်လေးလောက်ရှိသော်လည်း တောင်လာသောအခါ ခရမ်းသီးအလတ်စားနီးနီးကြီးထွားလာပြီးလျှင် အရှည်ငါးလက်မခွဲခန့်ရှိလေသည်။ ခင်သက်ထားခြင်ထောင်သံပါပါညု၍ တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။ ‘‘ ဟီဟိ ဘဘကြီးခလေးမွေးအောင်လုပ်နိုင်လို့လား ’’ ‘‘ ညားတော့သိရမှာပေါ့ကွာ ’’ ‘‘ သိနေတာပဲ ဘဘကြီးဟာက ထလဲမထ သေးလဲသေးနဲ့ မြန်မြန်လုပ်ပါ ဟိုမှာ လူမမာတယောက်လုံးပစ်ထားခဲ့ရတာ ဘဘကြီးရဲ့ ။ တိုလျှင်တုတ် သေးလျှင်ရှည်ပါစေဟု မိန်းမတို့ဆုတောင်းပြည့် လီးပိုင်ရှင်ဖြစ်ပါ၏။ ‘‘ တောင်လာတော့လဲ ဘဘကြီးဟာကကြီးသားနော် ’’ ခင်သက်ထားကပေါင်နှစ်လုံးကိုကားပေးလိုက်ပြီးလျှင် ဆောက်ရည်ကြည်များရွမှ်းနေသည့် ဆောက်ပတ်ထဲလီးမြုပ်အောင်ဆွဲထည့်ပေးလိုက်သည်။ ‘‘ မကြီးပါဘူးကွဲ့ ခံကြည့်တော့သိမှာပေါ့ ’’ ဦးဘကြည်သည် အသင့်ထည့်ပေးထားသော သူ၏လီးကြီးကို တဝက်မျှဝင်အောင်ထိုးသွင်းလိုက်ပြီးလျှင် နို့နှစ်လုံးကိုဆွဲ၍ တချက်ချင်းမျှင်းဆောင့်၏။ ခင်သက်ထားမှာထိုထက်ကြီး၍ရှည်သောလီးများကိုခံဖူးသဖြင့် ကျင့်သားရနေသော်လည်း ရုတ်တရက်ဝင်သွားသောအခါ မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့သွားလေသည်။ ‘‘ နာလို့လား […]

“အာနိုးရေ….ဟေ့ အာနိုး…”“ လာပြီ….အမရေ…”နွားစာစင်းနေသော အာနိုးအိမ်ဘေးမှ မပြေးရုံတမယ်လာခဲ့ပြီး….အိမ်ပေါ်သု့ိ လှမ်းတက်လိုက်တော့ မခင်အေးနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်မိသည်။ “ နင့် ဦးလေးလည်း ပိုက်တဲရောက်ရင် ြဲပန်မလာတော့ဘူး…နင့်ပဲခိုင်းရမှာပ…ညနေစောင်းရင် မိုးရွ့ ပြန်လာမယ့်ပုံမပေါ်ဘူးာလိမ့်မယ်ထင်တယ်….နင်…နွားတွေသွားသိမ်းချေတော့…နင့် ဦးလေးကတော…..”“ အခုပဲ သွားလိုက်တော့မယ်….အမ….”အာနိုးက အိမ်ရှေ့မျက်နှာစာ သံဇကာတွင်ချိတ်ထားသော ခမောက်ကို ဆွဲပြီး ထွက်သွားဆောင်းသည်။ မခင်အေး အိမ်ပေါက်ဝမှရပ်ကြည့်ရင်း ပြုံးမိသည်။ အာနိုင်းက ဖင်ပေါ့သည်။ သိတတ်သည်။ သည်လိုသူရင်းငှားမျိုးရထားတာ သူ့တို့အဖို့ကံကောင်းလှသည်။ ပြီးတော့ အာနိုးက တစ်ကောင်ကြွက် မခင်အေး ၏ယောက်ျား ကိုသန်းငွေ၏ အဖေ မခင်အေး၏ယောက္ခမအိမ်တွပြီးင် ငယ်ငယ်ထဲက နေလာကိုသန်းငွေ့ သူတို့ဆီလာပြီး သူရင်းငှားလုပ်နေတာဖြစ်သည် အာနိုးဆိုသော နာမည်ရအောင် သူ့ခန္ဓာကိုယ်က ထွားကြိုင်းလှသည်။ အခု ကိုသန်းငွေနှင့် မခင်အေးတို့ အိမ်ထောင်ကျပြီး (၂)နှစ်ခန့်အတွင်းမှာပင် အာနိုး တော်တော်ထွားလာသည်။ဒီနှစ်ဆို ထွန်တုံးတောင်နိုင်နေချေပြီ။ […]

အဲဒီနေ့က သောကြာနေ့လေ နောက်နေ့ အလုပ်ကလဲပိတ်တော့ လင်မယားနှစ်ယောက်ညဘက် ကလပ်ကိုချီတက်တာပေါ့ အိမ်မှာကလဲ ဧည့်သည်တွေရောက်နေတော့ ညကျလွတ်လွတ်လပ်လပ်နေလို့ရအောင် ဟော်တယ်မှာပဲညအိပ်ဖို့စီစဉ်ထားပြီးသား… . ကလပ်အပြန်ညကျရင် ဟော်တယ်မှာပွဲကြမ်းမယ်ပေါ့ဗျာ… . ကလပ်မှာဘော်ဒါတစ်ယောက်တွေ့တယ်ဗျ.. ဒီကောင်ကလူပျိုပဲ… ဒါပေမယ့် မိန်းမဝါသနာ အရမ်းကြီးတဲ့ကောင်…ဒီကောင့်ပုံစံက ကစားသမားပုံစံ .. တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့် …..ပဲဗျ ဒီကောင်က ကျနော့်မိန်းမကိုတွေ့တိုင်းဖင်တွေရင်တွေကိုကြည့်နေကြဗျ.. . ဒီနေ့မိန်းမဒီဇိုင်းကိုလဲမြင်ရော…. ဒီကောင့်မျက်လုံးတွေဆိုတာကျွတ်ထွက်လာမလားမှတ်ရတယ် ငမ်းတာငမ်းတာ ဆိုတာ… ကျနော်လဲဒီနေ့သောက်ထားတဲ့အရှိန်ကြောင့်လားမသိဘူး… ဒီကောင်ကြည့်နေတာကို စိတ်မဆိုးတဲ့အပြင်… ဒီကောင့်ကို ကျနော့်မိန်းမရဲ့ နို့တွေ ဖင်တွေကို ပြချင်လာတယ်… . အဲဒါနဲ့ဒီကောင့်ရှေ့မှာတင် မိန်းမကို ဖက်ပြီးကစ်ဆင်ကောက်ဆွဲရင်း လက်တစ်ဖက်က မိန်းမဝတ်ထားတဲ့ စကတ်တိုတိုလေးအောက်ကနေနှိုက်ပြလိုက်တယ်…. . မိန်းမဝတ်ထားတဲ့စကတ်က ပေါင်ရင်းနားထိရောက်တဲ့ စကတ်တိုတိုလေးလေ.. အောက်ကနေပငိ့နှိုက်လိုက်တာနဲ့ ဝတ်ထားတဲ့ ဂျီစတထရင်း အောက်က အဖုတ်ကိုတန်းနေတာပဲ… အဲလိုလုပ်ရင်း […]

ကျနော့ဘဝမှာ ပထမဆုံး တွေ့ကြုံခဲ့ရတဲ့ အမကြီး တယောက်အကြောင်းကိုပြောပြချင်ပါတယ်။ ပြောရရင် ကျနော့ လက်ဦးဆရာမကျေးဇူးရှင်ဆိုလည်း မှားမယ်မထင်ဘူး။ သူ့ကြောင့်ဘဲ ကျနော့မှာ ကျွမ်းကျင်အဆင့်ဖြစ်ခဲ့ရတာပါ။ အဲဒီ အမကြီးနာမည်က မမသဲပါ။ ကျနော်တို့ရပ်ကွက်ကိုမမသဲတို့မိသားစုပြောင်းလာကြတာ။ မမသဲတို့က ကျနော်တို့ အိမ်ရှေ့အိမ်က၊ သူတို့အိမ်မကြီးက ခြံနောက်ဘက်မှာ၊ မမသဲကခြံရှေ့မှာဆိုင်လေးဆောက်ပြီးကုန်စုံဆိုင်ဖွင်တယ်။ သူတို့အိမ်မှာ မမသဲက အိမ်ထောင်သည် ကလေးတယောက်အမေ။ သူ့ယောက်ကျားက နိူင်ငံခြားသွားအလုပ်လုပ်တယ်ဆိုလားပဲ ၊ အိမ်မှာ မမသဲတို့ အဖေအမေရယ် မောင်တစ်ယောက်ရယ်၊ အားလုံး အတူတူနေကြတယ်။ နေ့လယ်ဆိုရင် အိမ်ရှေ့က ဆိုင်လေးမှာ မမသဲနေတယ်။ မမသဲတို့နဲ့ စခင်တာကသူ့ဆိုင်သွားသွားထိုင်ရင်းနဲ့ခင်တာ။ပြောရရင် ကျနော်က ၁၀တန်း၊ ၁၆ နှစ်ဘဲရှိသေးတာ။ နောက်ပြီး လူကောင်က လည်း သေးသေးညှက်ညှက် နဲ့ ကြည့်လိုက်ရင် ဘာမှမသိတဲ့ကလေးငယ်ပုံ။ တကယ်လည်းဘာမှသိပ်မသိ သေးပါဘူး။ မိန်းမဆိုရင် […]