Book Story

အ … ကျွတ် ကျွတ် ” ” ဟင် … ကိုရဲနိုင် … ရလား … အိမ်သာသွားချင်တာလား ” ” အင်း … မမိုး ” ကျနော်လည်း လူနာကုတင်ပေါ်ကနေ အောက်ဆင်းတော့ ကျနော့်မိန်းမ မိုးမိုးလွင်က ကူတွဲပေးပါတယ်။အိမ်သာ သွားပြီး ပြန်လာတော့ ည၁၁ခွဲပြီ။ရေငတ်တာနဲ့ မမိုးကို ရေဘူးယူခိုင်းရတယ်။ရေကလည်း အဝမသောက်ရဘူးဗျ ဆရာဝန်က မှာထားလို့။ရေတစ်ငုံလောက်ပဲ မော့သောက်ပြီးမှ ကုတင်ပေါ်ပြန်တက်ပြီး မှေးနေလိုက်တာ။ကျနော့်နာမည် ရဲနိုင်ပါ ကားမောင်းတယ်ဗျာ။ကားသမားဆိုတော့ အသောက်အစားမကင်းတာပေါ့။အသက်က ၄၀ကျော်ပါ။ကျနော့်မိန်းမ မိုးမိုးလွင်က စတိုးဆိုင်တစ်ခုမှာ အရောင်းစာရေးပါ။အသက်က ၃၅နှစ်ဆိုတော့ ကျနော့်ထက် ၅နှစ်ငယ်ပါတယ်။ကလေးတော့ မရှိဘူးဗျ။သူကလိုတာလား ကျနော်က လိုတာလား စစ်မကြည့်ဖြစ်ကြဘူး။ အိမ်ထောင်သက် ၄နှစ်ကျော်တော့ ကျနော်ဆိုးခဲ့တဲ့ ဒဏ်တွေပေါ့ အသဲခြောက်တာ။ဆေးရုံ […]

ဒေါ်ပိုးပန်းချီလို့ခေါ်တဲ့ကျမအရွယ်တော်တ ဆိတ်ဟိုင်းလို့လေးဆယ်ကျော်ထဲဝင်ခဲ့ပြီ။မု ဆိုးမတစ်ယောက်ဆိုတဲ့ဂုဏ်ပုဒ်ရှိပေမယ့်အနေအစားကတော့အထက်တန်းလွှာထဲမှာပဲရှိပါတယ် ။ယောက်ကျားရှာခဲ့တဲ့စည်းစိမ်ဥစ္စာတွေအများကြီးကျန်ခဲ့ပေမယ့်တတ်သည့်ပ ညာမနေသာဆိုသလိုစိန်ကောင်းကျောက်ကောင်းကိုင်တဲ့ပညာတတ်တာမို့ စိန်ပွဲစားဆိုတဲ့နာမဂုဏ်လေးရထားပါသေးတယ်။ ဒီတော့လဲအပေါင်းအသင်းတော့ဆန့်ပြီးသားလေ။ သားသမီးရယ်လို့မရခဲ့တော့လဲတစ်ယောက်တည်းပေါ့။ တစ်ခုတော့ရှိတယ်။အသက်လေးဆယ်ကျော်လာရင်နည်းနည်းဝလာတာကလွဲရင် ကျန်တာတွေကတော့လတ်ဆတ်သေးတာပေါ့လေ။အားတဲ့အချိန် ဂျင် ဆော့ကစားထားတဲ့အ တွက်ယိုယွင်းမှု့သိပ်မရှိသေးတာလည်းပါ တယ်။ အပျင်းပြေလုပ်နေတဲ့ပွဲစားဘဝမှာကြုံလာသူမောင်လေးကြောင့်မမပိုးပန်းချီရဲ့စိတ်တွေလှုပ်ရှားလာခဲ့ရတယ်။ သူ့နာမည်ကကျော်ကျော်။ ရုပ်ရည်သနားကမားလေးနှင့်မို့အချစ်တွေပိုခဲ့ရတယ်လေ။ အခုလဲကြည့်လေအနားမှာလာ ပြီးကပ်ချွဲနေပြီ။တဏှာလို့မမြင်တဲ့အချစ်လေ “ချစ်မ” “ဘာလဲကျော်ကျော်” “ချစ်တယ်ဗျာ” “လုပ်ပြီ” “ဒီမှာကျော်ကျော်မမကမောင်လေးထက်အ သက်အများရီးကြီးတယ်” “အဲဒါဘာဖြစ်လဲဗျာ” “ဘာဖြစ်ရမှာလဲမောင်လေးနှင့်မမတွဲနေတာလူတွေမြင်ရင်မမကိုပြောကြမှာပေါ့” “ဘယ်သူတွေဘာပြောပြောလေမမ၊တကယ်တမ်းကပေါင်းမယ့်သူတွေနဲ့ပဲဆိုင်တာလေ” “မောင်လေးကလေးကွာ”တကယ်တမ်းမှာကျမလည်းကျော်ကျော်နှင့်အတူတူနေချင်ပါတယ် ။လောလောဆယ်တော့စိတ်ထဲမဝံ့မရဲဖြစ်နေသေးတာပါ။တစ်ယောက်တည်းနေရတာလည်းပျင်းတယ်။ အသက်ကြီးလာရင်ကိုယ့်အပေါ်ကောင်းမွန်စွာစောက်ရှောက်ပေးမယ့်သူလဲလိုတာပဲလေ။ တစ်ယောက်တည်းဘဝကအထီးကျန်ဆန်ပါတယ်။ ကျမဘဝမှာလင်သားမရှိတော့ကာမစိတ်တွေဖြစ်ပေါ်လာရင်လက်နဲ့ဖြေရှင်းခဲ့ရတာပဲ။ အခုလိုအနားမှာရစ်သီရစ်သီနှင့်ကျော်ကျော်တစ်ယောက်ပွတ်သပ်ပေး နေတော့ပျောက်ဆုံးခဲ့တဲ့ချစ်စိတ်တွေပြန်ပြီးပေါ်လာတယ်။တဏှာတွေကြွမိတယ်။ “မမကိုအရမ်းချစ်တယ်ဗျာ””အွန့်အွတ်”အတင်းပွေ့ဖက်ရင်းနှုတ်ခမ်းကို အတင်းနမ်းလာတော့အသက်သာလေးဆယ်ကျော်မယ်။ ရင်ခုန်သံတွေလတ်ဆတ်တုန်းဆိုတဲ့အတိုင်း ရင်တွေတလှပ်လှပ်တုန်ပြီးမောဟိုက်သလိုခံ စားရတယ်။ “အို့..ကျော်ကျော် မကဲနဲ့ကွာ” “ချစ်လို့ပါမမရာ” နယ်ကျော်လာတဲ့ကျော်ကျော်လက်ကြောင့် ကျမစိတ်တွေမခိုင်ပဲယိုင်နဲ့ကုန်ပြီ။ အရည်မရွှန်းတော့ပေမယ့်သဘဝတရားကပေးတဲ့တဏှာစိတ်ထရင်ဖြစ်တတ်တဲ့သဘာဝအတိုင်း ကျမရဲ့ပစ္စည်းကစိုလို့လာတယ်။ လည်တိုင်ကိုနမ်းရင်းတကိုယ်လုံးပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ပွေ့ဖက်ထားပြီးနှစ်ကိုယ်ကြားမှာလေတောင်ဝင်မရတဲ့ အခြေအနေအဆိုးဆုံးကတော့ကျော်ကျော့် ဟာလေးကကျမရဲ့ပေါင်ကြားအဖုတ်နေရာကိုလာပြီးပွတ်နေသလိုဖြစ်နေတာကြောင့် ထိန်းထိန်းထားတဲ့စိတ်တွေတမံကျိုးပေါက်သလိုဖြစ်ခဲ့ရပြီ။ “အော် ကျော်ကျော်ရယ်” ပွေ့ဖက်ရင်းကျမတင်သားကြီးတွေကိုကိုင်ပြီးညစ်နေတော့လည်းစိတ်ကိုဘယ်လိုထိန်းရပါ့။ ကြုံဖူးခဲ့တဲ့အတွေ့အကြုံတွေကိုပြန်သတိရ […]

ကျနော့်နာမည်အောင်အောင်။ တအိမ်လုံးကအောင်လေးလို့ပဲခေါ်ကြတယ်။ အိမ်မှာ ဖေဖေ မေမေ ညီမလေး ကျနော် လေးယောက်အပြင် အညာကအိမ်ဖော်မလေး သန်းသန်းရယ် ပေါင်း ၅ယောက်နေထိုင်တယ်။ ကျနော့်မိဘတွေက ဈေးတခုမှာ ဖိုက်ဘာပုဂံတွေရောင်းတယ်။ တရက်ခရစ်စမတ်နဲ့ဥပုဒ် ဈေးနှစ်ရက်ပိတ်တဲ့နေ့ ကျိုက်ထီးရိုးဘုရား ညအိပ်သွားကြမယ်ပေါ့။ ဖြစ်ချင်တော့ ၂၄ရက်ညနေမှာ ဖျားပါလေရော့။ ၂၅ရက်မနက်စောစော တအိမ်လုံးကျိုက်ထီးရိုးသွားမယ့်အစီအစဉ်ကို အမေက အဖေ့အား “ရှင်တို့ပဲသွားကြတော့ ကျမ အောင်လေးကိုပြုစုဖို့နေခဲ့မယ်”ဆိုတော့ သန်းသန်းက “အန်တီလိုက်သွားပါ။ အသန်းနေခဲ့လိုက်မယ်။ မနှစ်တုန်းကလဲ ကျိုက်ထီးရိုးဘုရား အသန်းရောက်ဖူးနေပြီပဲ။” သန်းသန်းဟာ စကားပြောရင် အသန်း အသန်းလို့ပြောလေ့ရှိတယ်။ အသန်းဟာ ကျနော်တို့အိမ်ကိုရောက်လာတော့ အသက်၂၀ဝန်းကျင်ပါ။ အသန်းက အခု အိမ်မှာ ၁၀နှစ်လောက်ရှိပါပီ။ ကျနော်တို့မိသားစုလိုဖြစ်နေပါတယ်။ ကျနော် ၁၀နှစ်သားကတည်းက အသန်းအိမ်ကို ရောက်လာခဲ့တယ်။ အခုကျနော့်အသက်က ၂၀။ အသန်းအသက်က ၃၀လောက်ပါ။ […]

ကလင် ကလင် ကလင်…. စက်ဘီးဘဲလ်သံကြားလို့ ဒေါ်ကျော့ခိုင်ခေါင်းလေးမော့ကြည့်မိသည်။ “အန်တီရေ ဇွဲမာန်ရှိလား” “ရှိတယ် သမီးရေ အပေါ်ထပ်မှာ ပစ္စည်းတွေထည့်နေတယ် သားရေ အောက်ဆင်းခဲ့ဦး ဒီမှာ အေးမြလေး ရောက်နေတယ်” “ဟုတ် လာပြီ အမေရေ” အမေ့ကို အသံလှမ်းပြုရင်း စာအုပ်တချို့ကို သေတ္တာထဲထည့်ပြီး အောက်ထပ်သို့ဆင်းလာခဲ့သည်။ “အေးမြ ထူးထူးဆန်းဆန်း ဘာလဲဟ” “နင်မနက်ဖန်ကျောင်းသွားတော့မှာလေ အဲ့ဒါငါ့ကို မုန့်လိုက်ကျွေးဦး” “ဟာ…နင်ကလည်း ပစ္စည်းတွေသိမ်းလို့မပြီးသေးဘူးဟ” “လာပါဟာ ငါလွမ်းနေရမှာ ခဏလေး တနေရာသွားထိုင်ရအောင်ဟာနော် လာပါ ဇွဲမာန်ရာ” ချစ်သူရဲ့ အသံတိမ်ဝင်သွားပြီး မျက်ရည်လေးတွေဝိုင်းလာတော့ ကျနော်လည်း မနေနိုင်တော့ပြီ။ “အမေရေ သား အေးမြနဲ့ အပြင်ခဏသွားဦးမယ် ” “အေး အေး အရမ်းမကြာနဲ့နော် လုပ်စရာတွေရှိသေးတယ်” “ဟုတ် မေမေ… လာ […]

ရွှေရည်လဲ့သည် ဇော်မင်းကို၏ လီးတန်ကြီးကို သေသေချာချာကိုင်ဆွပေးရင်းက ပိုပြီး စိတ်တွေကြွတက်လာရလေသည်။ “လဲ့..ဇော့်..လီးကြီးကို ကြိုက်လားဟင်..” “လဲ့…မရှက်စတမ်းပြောရရင် လဲ့လေ ဇော့်လီးကြီးကိုဘဲ ကြိုက်နေပြီသိလား။လဲ့ စောက်ခေါင်းထဲမှာလဲ မချောင်ဘူး။ပြီးတော့ သိပ်အားရပါးရ ရှိတယ်ကွယ် နောက်ပြီး အရှည်လဲ ပိုတယ်သိလား။ဒီလို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရ အရသာခံရတာကို လဲ့ကြိုက်တယ် သိလား မညာချင်ဘူး” “ဒါပေါ့.လဲ့ရယ် ဒီလို ပွင့်လင်းပြီး တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အပေးအယူကောင်း နေကြတော့ မခွဲနိုင်မခွာနိုင် ခိုင်မြဲတာပေါ့..လဲ့.ဇော့်လီးကို စုပ်ပေးကွာ..ခံချင်တယ်” ရွှေရည်လဲ့သည် လီးတန်ကြီးကို ငုံ့ပြီးနမ်းသည်။လီးအနံ့ကလဲ ခပ်သင်းသင်းလေး အဲ မဝံ့မရဲလျှာလေးထုတ်ပြီး ထိပ်ဝကိုယက်ပေးလိုက်သည်။ဇော်မင်းကိုမှာ တွန့်ကနဲ ကော့တက်သွား၏။သူမ၏ ဆံပင်တွေကလဲ ပေါင်ရင်းမှာ စုပြုံပြီး ကျနေတော့ ယားကျိကျိလေးဖြင့် တမျိုးအရသာဖြစ်နေသည်။ ရွှေရည်လဲ့သည် မှိုဖူးလို လီးဒစ်ကြီးကို ငုံလိုက်သည်။ပြီးတော့ သူမ၏နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာ ဖြင့်ဖိ၍ […]

ငထွေးတို့ အိမ်ကို ငထွေး မိန်းမ ရဲ့ ရပ်ဝေးက သူငယ်ချင်းတယောက် လာလည်တယ်။ အဲဒီ အချိန် ငထွေးက အလုပ်ပြုတ်နေပြီး စိတ်ဓါတ်ကျနေတဲ့ အချိန်ပေါ့။ ငထွေးမိန်းမ က အလုပ်ရှိတယ်။ အဲတော့ ငထွေးက နေ့တိုင်းလိုလို သောက်ဖြစ်နေတယ်။ အရမ်းအမူး မဟုတ်ပါဘူး စိတ်ပြေလက်ပျောက်ပေါ့။ ငထွေး မိန်းမ သူငယ်ချင်း ရှာနာ တဲ့။ဘာသာခြား အိန္ဒိယ အနွယ်ဝင်မြန်မာမလေးပါ။ သူတို့ လူမျိုးထုံးစံအတိုင်း မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်း မျက်လုံးရွဲကြီးတွေနဲ့ နာခေါင်းလုံးလုံး ချစ်စရာလေးပါ။ အသားကတော့ အရမ်းမဲတဲ့အဆင့်မဟုတ်ဘူးညိုညိုလေးပါ။ မိန်းမ ကလည်း အလုပ်ကခွင့်ယူလို့မရ၊ ငထွေးကလည်း အလုပ်က ပြုတ်နေတဲ့အချိန်ဆိုတော့ ရှာနာကို ငထွေးပဲ ဟိုဟိုဒီဒီ လိုက်ပို့ရတာပေါ့။ အဲဒီမှာ ရှာနာ နဲ့ ရင်းနှီးသွားတယ်။ နောက်တော့ သူ့မြို့ […]

လယ်ပိုင ်ရှင် ကြီး ဦးတင် ရဲ့ အလုပ်သမား။ အသက် ၁၈ ပြည့်ပြီ။မိဘ ဆွေမျိုးမရှိ သော တ ကောင်ကြွက်။ ရွယ်တူကောင် မ လေးတွေက သူ့ကို စိတ်မဝင် စား။သူကလည်း အနိမ့်စားမို့ ဘယ်သူ့မှ မမှန်းဝံ့။ သို့သော် အချိန်တန်တော့ သဘာဝဟာ သဘာဝ ပါ။သူ ဗွီဒီယို အပြာကားကြည့်ချင် သည်။ကြိုက်သည်။ မြို့ပြန် တက်ကသိုလ်ကျောင်းသား ကိုကိုအောင် က ဖုန်းထဲက ကားတွေသူ့ကိုပြသည်။ သူက ကို အောင့် အတွက် အရက် သွားဝယ်ပေးရ သည်။ အိုကေ ပေါ့။ သည်လိုနဲ့ သူ လက်တွေ့လုပ်ချင် လာသည်။ ဒါပေမဲ့ သူ့ရွာမှာ ဖာသည် မရှိ။ မြို့တက်လုပ် ရ […]

သူကတော့ အသက် ၃၅လောက်ရှိပါပြီ၊ တရုတ်မဆိုတဲ့အတိုင်း အသားကတော့ဖွေးနေတာပဲ၊ နဲနဲဝတယ် ရုပ်ကလဲ အလန်းကြီးမဟုတ်ပါဘူး၊ နို့ကြီးတယ်၊ ဖင်ကောက်တယ်၊ ကျနော် နိုင်ငံခြားကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာအလုပ်စလျှောက်တော့ သူနဲ့တွေ့တာပဲ၊ သူကကျနော်တို့ ဌာနရဲ့ အကြီးအကဲပေါ့၊ ကျနော်က သူ့လက်ထောက်ပေါ့၊ ကျနော်က အလုပ်တခုလုပ်ပီဆိုလျှင် ငွေရေးကြေးရေးအဓိကမထားပဲ စေတနာထားပီးလုပ်တယ်၊ အဲဒါကြောင့် သူကကျနော်ကို သူများတွေထက်ပိုသဘောကြတယ်၊ လက်အောက်ငယ်သားတွေအပ်ါလဲ ညှာတာတယ်။ စက်ရုံက တရုတ်မတွေထဲမှာတော့ စိတ်ကောင်းအရှိဆုံးပေါ့၊ ကျနော်ကလဲ သူတို့လို စက်ရုံကအဆောင်မှာပဲနေတာလေ၊ ကျနော်က သုံးလွှာ သူက နှစ်လွှာမှာ၊ သူတို့ကတော့ တယောက်တခန်းရတယ်၊ ကျနော်တို့ကတော့ နှစ်ယောက်တခန်းနေရတယ်၊ကျနော်လဲလုပ်သတ်လေး ၆လလောက်ရလာတော့သူနဲ့အတော်ရင်နှီးလာတယ်၊ လျှော့ပင်ထွက်တာ အပြင်သွားတာ ဝန်ထန်းတွေအိမ်သွားလည်တာကအစ အတူတူသွားဖြစ်ကြတယ်၊ စကားပြောရင်လဲ အရမ်းပွင့်လင်းတယ်၊ ညနေပိုင်း အလုပ်နားရင် သူနဲ့ကျနော် လမ်းလျှောက်ထွက်ဖြစ်ကြတယ်၊ အဲလိုအချိန်မျိုးမှာဆိုရင် သူ့အကြောင်း ကိုယ့်အကြောင်းတွေပြောဖြစ်ကြတယ်။ […]