Book Story

ကျော်က အမူးသမားတစ်ယောက် ဒါပေမဲ့မိဘအမွေအိမ်တစ်လုံး နဲ့လယ်ဆယ်ဧက ရှိတယ်။လယ်ကို မိဘလက်ထက်ထဲက လုပ်လာတဲ့ စာရင်းငှားနဲ့လွှဲထားပြီး ကျနော်ကတော့ ကိုယ့်အိမ်ခြံ ထဲမှာ အသီးအနှံ စိုက်စားပြီး အေးအေး ဆေးဆေးနေတယ်။ကျော်တို့ရွာက မြို့နဲ့အလှမ်းမဝေးပေမဲ့ ဆက်သွယ်ရေးလမ်း မရှိလို့ ခေါင်တယ်။ အိမ်ခြေနည်းလို့ ခြံကျယ် ကြီးတွေနဲ့နေကြတယ်။ ကိုယ်ခြံဝန်း ထဲအပင်တွေ မျိုးစုံအောင်စိုက်ကြလို့ ဥယျာဉ်ခြံ ကြီးတွေ ဖြစ်လို့ တစ်အိမ်နဲ့တစ်အိမ်တောင် မမြင်ရဘူး။ဒါပေမဲ့ရွာ လယ်လမ်းမကြီးကို ဗဟိုထားလို့ အိမ်တန်းတန်းထားလို့ ရွာက သပ်သပ်ရပ်ရပ်ရှိပြီး သာယာတယ်။ရွာထိပ်ကနေ ရွာအဆုံးထိခြံကျယ်ကြီးတွေနဲ့နေကြလို့ ရွာတန်းရှည်တယ်လို့ထင်ရပေမဲ့ အိမ်ခြေကငါးဆယ်သာသာ ပဲရှိပါတယ်။ဒါတောင် ရွာအနောက်ဖက် တောထဲမှာ ဝါးခြံစောင့် ကော် ခြံစောင့် နေကြတဲ့ သူတွေပါပေါင်း မှအဲ့လောက်ရှိတာပါ။ကျော့်အိမ်က ရွာအဆုံး မှာရှိတယ်။ တောထဲ မှာနေတဲ့ ဖိုးငအေးက တောအရက် ကောင်းကောင်း […]

ကျွန်တော်ဆေးရုံကအိမ်အပြန်လမ်းမှာကျွန်တော်ရင်ထဲမှာပျော်ရွှင်ခြင်တွေပြည့်နက်နေသည် ဘာကြောင့်ဆိုကျွန်တော်အလုပ်ထဲတွင်ထိခိုက်မှုဖြစ်ပြီးဆေးရုံတတ်နေခဲ့သည်မှာတစ်လခန့်ကြာမြင့်နေပြီဖြစ်သည်။ ကျွန်တော်ကိုအရမ်းချစ်သောကျွန်တော့်မိန်းမဆု တော့သူ့ညီမလင်မယားပျော်ပွဲစားသွားသောကြောင့် အိမ်စောင့်ပေးရန်သူ၏ဇာတိသို့သွာမည်ဟုပြောသွားသည်။် သို့သော်ယနေ့တွင်သူပြန်လာမည့်နေဖြစ်သည့် အတွက်ရင်ခုန်မှုများရင်ချစ်ဇနီးလေးကိုစောင့်နေမိသည်။ အိမ်ပြန်ရောက်ပြီးချစ်ဇနီးလေးကိုလွမ်းနေသောကြောင့် ဖုန်းဆက်လိုက်သည်။တူး..တူး..တူး.. တူူး…တူူး..တူး….လူကြီးမင်းခေါ်ဆိုသောတယ်လီဖုန်းမှာ… လမ်းမှာမို့ဖုန်းသံမကြားတာလားမသိဘူး ထပ်ခေါ်ကြည့်ဦးမှ လူကတင်းနေပြီလေ မလိုးရတာကြာလှပြီကိုး တူး..တူး..တူ… ဟယ်လို…. မောနေတဲ့အသံနဲ့ဖြေလိုက်တဲ့ ဆုသံလေးကြားလိုက်သည် ဟယ်လိုဆု ပြန်လာနေပြီလား ကိုတော့အိမ်ပြန်ရောက်နေပြီ မိန်းမကိုလွမ်းနေပြီကွ ဘယ်ရောက်နေပြီလဲဟင်ကျွန်တော်ဆက်တိုက်ပြောလိုက်သည် ။ပြောနေရင်းတွင်သူဘက်ကအသံတသံထူးဆန်းစွာကြားလိုက်သည်။ အား. ရင်တစ်ခုလုံးပူနေပေမဲ့သူမဘက်ကအဖြေလေးကိုစောင့်နေမိတယ် ကို ဆုကိုခွင့်လွတ်ပါနော် မဖြစ်သင့်ပေမဲ့ သွေးသားရဲ့ဆန္ဒကိုလိုက်မိသွားတယ်ဆုတောင်းပန်ပါတယ်နော် ကျွန်တော့်ရင်တစ်ခုလုံးကွဲကြေသွားတယ်ဗျာ ဆု ဘာပြောတာလဲဟင် ဆုထိုချိန် အာ့….အား. ကိုသိချင်ရင် ဆု့ရဲ့စာအုပ်လေးကိုရှာပြီး ဖက်လိုက်နော် ဆု့မအားလို့ ဒါပဲနော် ဆု ဆု ဆု တူး…..ကျွန်တော့်ကမ္ဘာကြီးမှောင်မိုက်သွားတယ်ဗျာ ကျွန်တော့်ကိုအရမ်းချစ်တဲ့ဇနီးလေး ဘယ်လိုဖြစ်သွားတာလဲ ကျွန်တော်မရှိတဲ့အချိန် ဆု့ဘာတွေဖြစ်ခဲ့တာလဲ ကျွန်တော်စဉ်းစားရင်းရင်ထဲမှာစို့ရင်ပြီးငိုချလိုက်မိသည်။ လုပ်ရက်လေးခြင်းဆုရယ် ဆုပြောတဲ့စာအုပ်ဘယ်မှာလဲ ကျွန်တော်စာအုပ်ကိုအသဲသန်လိုက်ရှာလိုက်သည်။ ကြာကြာမရှာလိုက်ရပါဘူးစာအုပ်ကိုတန်းတွေ့သည်။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်တူပျော်ခဲ့ဘူးတဲ့ခုတင်ဘေး ကစားပွဲပေါ်တွင်တင်ထားသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ […]

ကျယ်ဝန်းသောခြံကြီးတစ်ခုအတွင်းမှလှပသောတိုက်လေးတစ်လုံး၏ရှေ့မှမြက်ခင်းပေါ်ရှိခုံ တန်းလေးပေါ်တွင်စာထိုင်ဖတ်နေသောကောင်မလေးမှာစိုးမိုးခိုင်ဟူသောဆယ်ကျော်သက်အရွယ် အပျိုမလေးတစ်ဦးပင်ဖြစ်လေသည်၊ သူမ၏ဖခင်သည်ကုမ္ပဏီတစ်ခု၏ပိုင်ရှင်ဖြစ်လေသည်၊ အသက်အရွယ်အားဖြင့်(၁၈)နှစ်အတွင်းသို့ဝင်ကာစသာရှိသေးသော်လည်းကိုယ်လုံးပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးနှင့် အလှတွင်ပြိုင်ဖက်ကင်းသူတစ်ဦးဖြစ်နေလေပြီ၊ဖြူဝင်းသောအသားအရေ။ မို့မို့အိအိရင်သားကလေးများ။သေးကျဉ်သောခါးနှင့်ကားစွင့်နေသောတင်ပါးများ။ ဆင်နှာမောင်းကဲ့သိ့ုသွယ်ဆင်းနေသောပေါင်တန်များဖြင့်သူမ၏ဖွံ့ဖြိုးစအလှကိုတန်ဆာဆင်ထားလေသည်၊ မျက်တောင်ကော့လေးများအောက်မှမျက်နက်ဝန်းတစ်စုံမှာတောက်ပပြီးအရည်ကြည်လဲ့နေကြသလိုဖြောင့် စင်းသောနှာတံလေးအောက်မှနှင်းဆီဖူးနှုတ်ခမ်းလေးနှစ်လွှာမှာဆေးမဆိုးရဘဲနီရဲစိုစွတ်နေလေသည် ၊ယနေ့တွင်အစ်မဖြစ်သူနှင့်မိခင်တို့သည် ဗိုလ်ချုပ်ဈေးသို့ထွက်သွားကြပြီး ဖခင်ကလည်းအလုပ်သွားနေသောကြောင့် သူမနှင့်အတူအိမ်ဖော်မလေးသာ ကျန်ခဲ့ကာတစ်ခြံလုံးတိတ်ဆိတ်နေလေသည်၊ သူမ သည်စာအုပ်ကိုဖတ်နေရင်းအိပ်ချင်လာလေသည်၊ “မပုရေ စိုးကိုသံပုရာရည်တစ်ခွက်လောက်ယူခဲ့ပေးပါ” အချိန်အတော်ကြာသော်လည်းမပုကပေါ်မလာချေ၊ထို့ကြောင့်စိုးမိုးခိုင်သည်ထိုင်နေရာမှထ ကာမီးဖိုချောင်သို့ထွက်လာလေသည်၊မီးဖိုချောင်ထဲတွင်လည်းမပုကိုမတွေ့ရသောကြောင့် အလုပ်သမားတန်းလျားဖက်သို့ထွက်လာလေသည်၊ မပု၏အခန်းရှေ့တွင်ယောကျ်ားဖိနပ်တစ်ရံနှင့်မပု၏ ဖိနပ်ကိုတွေ့လိုက်ရသဖြင့်သူမ၏စိတ်ထဲမှစဉ်းစားလိုက်မိသည်၊ “အင်း ။ မပုမှာယောကျ်ားမရှိဘူး ။ သူ့ဧည့်သည်လားမသိဘူး” စိုးမိုးခိုင်သည်တန်းလျားနားသို့ တဖြည်းဖြည်းကပ်သွားရင်းလှေခါး နားရောက်သောအခါအိမ် ထဲမှအသံများကိုကြားလိုက်ရလေသည်၊ ငယ်ရွယ်သူပီပီစပ်စုလိုသောကြောင့်ထရံအပေါက်မှအသာ ချောင်းကြည့်လိုက်လေသည်၊ အခန်းထဲတွင်မပုနှင့်ခြံစောင့်ကိုအေးတို့ကိုမြင်လိုက်ရသည်၊ကိုအေး ကအပေါ်ပိုင်းတွင်အဝတ်မရှိဘဲပုဆိုးကိုကွင်းသိုင်းထားကာ မပု၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားတွင်ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေလေသည်၊ မပု၏အဝတ်များသည်လည်းဘေးတွင်ပုံကျနေကာတစ်ကိုယ်လုံးဗလာဖြစ်နေလေသည်၊ ကိုအေးသည်မပု၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုအသာဆွဲဖြဲလိုက်ပြီးသူမ၏နို့အုံများကိုလက်ဖြင့်ဆုပ်နယ်နေလေသည်၊ မပုကကိုအေး၏လီးကြီးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ှုသူမ၏စောက်ဖုတ်အဝတွင် တေ့ပေးလိုက်သည်၊ “ဖြည်းဖြည်းလုပ်နော်ကိုအေး” “အေးပါကွာ” စိုးမိုးခိုင်သည်ထိုမြင်ကွင်းကိုအသည်းတယားယား။ ရင်တဖိုဖိုနှင့်ကြည့်နေမိလေသည်၊ အသက်အရွယ်ကအသိဉာဏ်ပေးသော်လည်းမျက်မြင်တွေ့ရခြင်းသည် ပထမအကြိမ်ဖြစ်လေသည်၊အိမ်ကလေးသည်တစ်ချက် ။နှစ်ချက်မဋသိမ့်ကနဲတုန်သွားသည်၊ ကိုအေးကသူ၏တင်ပါးကိုရှေ့သို့တွန်းလိုက်သောကြောင့်ဖြစ်လေသည် ၊ထို့နောက်ကိုအေးသည်မပု၏နို့ကိုဆုပ်နယ်နေသောသူ၏လက်များဖြင့် မပု၏ခါးကိုကိုင်လိုက်ပြီးဆွဲယူလိုက်ရာမပုသည်ကော့ပျှုံပါလာလေသည်၊ စိုးမိုးခိုင်သည်မျက်လုံးလေးပြူးှုကြည့်နေရင်းတံတွေးကိုအသံမထွက်အောင်မျိုချလိုက်မိသည်၊ ကိုအေးသည်ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေရာမှဒူးထောက်လိုက်သောအခါ မပု၏ခါးနှင့်ကျောပြင်သည်ကုတင်ပေါ်သို့ပြန်ကျသွားလေသည်၊ […]

မောင်ဇော်အိပ်ယာကနိုးတော့ မနက် (၈)နာရီခွဲကျော်နေပြီ ကျူရှင်မရှိတာနဲ့ အိပ်ရေးဝအောင်အိပ်ပစ်လိုက်တယ်။ မနက်စာစားဖို့ထမင်းစားခန်းထဲဝင်တော့ မနီလာက ဟင်းချက်နေတယ်။ မောင်ဇော်ကော်ဖီတစ်ခွက်ဖျော်သောက်ရင်း စိတ်ဝင်စားစရာမြင်ကွင်းတစ်ခုတွေ့လိုက်တယ် နီလာတစ်ယောက် အင်္ကျ ီနဲ့ဂါဝန်ထွဲထားတဲ့ ဂျင်းဝတ်စုံဖါးဖါးကြီးဝတ်ထားတယ်။ အဲဒီဂျင်းဝတ်စုံက ကြယ်သီးတွေ တစ်လုံးနဲ့တစ်လုံး တော်တော်ကျဲတယ်။ အိမ်နေရင်းဆိုတော့ နီလာလည်း ဘရာစီရာဝတ်မထားဘူး ……။ မောင်ဇော်ကော်ဖီသောက်ရာကနေ ဘေးတစောင်းနဲ့ခုံမှာထိုင်ပြီး ဟင်းရွက်လှီးနေတဲ့နီလာ……… လူကလည်းရှေ့ခပ်ငိုက်ငိုက်၊ ဂျင်းအင်္ကျ ီအသားကလဲမာမာ၊ ကျယ်သီးကလည်းကျဲကျဲဆိုတော့ …….. ဘေးကထိုင်ကြည့်နေတဲ့ မောင်ဇော်တစ်ယောက် သူ့အစ်မဖြစ်သူနီလာရဲ့နို့တစ်လုံးကို ကျယ်သီးနှစ်လုံးကြားဟနေတဲ့နေရာကနေ အတိုင်းသားမြင်နေရတယ်။ ဖွားဖက်တော်လဲထောင်လာပါလေရော…. ကြည့်လို့ကောင်းနေတုန်း နီလာဆတ်ခနဲဆို မောင်ဇော့ဘက်လှည့်လိုက်တယ်။ သူခိုးလူမဖြစ်သွားလို့ မောင်ဇော်လန့်သွားတယ်။ ……. နီလာက မောင်ဇော့ကို “နင်ဘာတွေကြည့်နေတာလဲ” မောင်ဇော်က “ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး” နီလာက “ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးလုပ်မနေနဲ့ စားပြီးရင်ငါ့ကိုနည်းနည်းလာကူဦး ဒီနေ့ညအိမ်မှာ ဟော့ပေါ့လုပ်စားကြမယ်။” “ဘယ်သူတွေပါမှာလဲ” “ငါရယ်၊ နင်ရယ်၊ […]

ကျနော့်အိမ်က လုံးချင်း တိုက် အိမ်လေးပါ။ တော်တော်လေးလည်းကျယ်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ လူက သိပ်မရှိ ဘူးဗျ။ ကျနော့် အဖေ ရယ် ၊အမေ ရယ်၊ ကျနော် ရယ်၊နောက် ကျနော့်အမေ ရဲ့ တပည့် မထား ရယ်၊နောက် အိမ်ဖော် အဒေါ ်ကြီး ဒေါ ၤတင် ရယ်၊ (အမည်အားလုံးပြောင်းထားခြင်းဖြစ်ပါသည်။)စုစုပေါင်းမှ ၅ ယောက် ထဲပါ။ခြံစောင့်လင်မယားတော့ရှိတယ်။ကိုထွန်းခင် တို့လင်မယားလေ။ခြံထောင့်မှ သပ်သပ် အိမ်ဆောက်ပီးနေပါတယ်။နေ့ဘက် ဆို အဖေ ကလည်း သူ့ ကုမဏီ ကို သွား၊အမေ နဲ့ မထား နဲ့ လည်း ရွှေဆိုင် သွား၊ကျနော် လဲ ကျောင်းသွားပေါ့။အိမ်မှာ အရမ်းပျင်းဖို့ကောင်းပါတယ်။ကျောင်းကပြန်ရင် တော့ အခန်းထဲအောင်းပီး ဂိမ်းဆော့၊တီဗွီကြည့်၊စာလုပ်၊ ဒီလိုပါပဲ ၊။တခါတေလေ […]

မို့မို့… ဒီလူကြီးကို ကြည့်လို့မရ.. မျက်နှာကြောကို မတည့်.. လူကောင်ကြီးက ကြီးသလောက် စကားသံက ချွဲချွဲနဲ့ … သူ့နာမည်က မျိုးဝင်းသူတဲ့… မမခင်သီတာကလည်း တစ်မျိုး.. ဘယ်လိုနားလည်ရမှန်း မသိ.. မို့မို့ မျက်နှာကြောမတည့်သော လူကြီးက မမနှင့် အိမ်မှာ အတူလာနေမယ် တဲ့… မမ ယောက်ျားယူမှာလားလို့ မေးတော့… “ မို့မို့..နားမလည်သေးပါဘူး ညီမလေးရယ်…” တဲ့.. ပြီးတော့ မို့မို့ ငယ်သေးတယ် တဲ့..မို့မို့ မငယ်တော့ဘူးလို့ ပြန်ပြောချင်လိုက်တာ … မပြောရဲလို့.. မို့မို့ အသက် (၂၀) နှစ်ထဲ ရောက်နေပြီ.. အပျိုဖြစ်တာတောင် နှစ်ကျော်နေပြီ.. အဲဒီလူကြီးက ဘယ်လောက်ကြာအောင် လာနေမှာလဲ လို့မေးတော့ မသိသေးဘူးတဲ့.. ကောင်းရော…ရှင်.. အရင်တုန်းက အဲဒီလူကြီး အိမ်ကို ခဏခဏလာဘူးတယ်.. […]

မနက် မိုးလင်းသည်နှင့် ကားဒရိုက်ဘာ လူပျိုကြီး ကိုကျော်စိန်က ရောက်နှင့်နေပြီး နွယ်နီ နှင့် နွယ်နီ အန်တီ မာလာခိုင်တို့ တူဝရီးကို ဈေးသို့ ပို့ပေးရသည်..။ ဈေးတွင် စားသောက်ဝယ်ခြမ်းပြီး ဒုတိယနှစ်ကျောင်းသူ နွယ်နီအား ကျူရှင်သို့ ဝင်ပို့ခဲ့ပြီး မာလာခိုင်ကို အိမ်သို့ပြန်ပို့ပေးရသည်..။ နွယ်နီအဖေက သူမရှိတုန်း တာဝန်များကျေပွန်စွာလုပ်ရန်သေချာမှာသွားသည်။ ကားပေါ်မှ နွယ်နီ ဆင်းသွားသည်နှင့် မာလာခိုင်တစ်ယောက် ရှေ့ခန်းသို့ ပြောင်း၍ ထိုင်သည်..။ မွှေးကြိုင်သော ရနံ့လေးများက ကိုကျော်စိန်အား တိုက်ရိုက်ထိတွေ့လာသည်..။ မာလာခိုင်၏ တောင့်တင်းတုတ်ခိုင်သော ပေါင်တန်ကြီးများက လုံးတစ်နေပြီး ၊ အင်္ကျီထဲမှ တိုးထွက်တော့မယောင် နို့အုံကြီးများက ကိုကျော်စိန်၏ မျက်စိရှေ့ဝယ် အလှပြနေသလို ဖြစ်နေသည်..။ စကားမရှိ စကားရှာ၍ ပြောရင်း တစ်ချက်တစ်ချက် စိုက်စိုက်ကြည့်လိုက်သော မာလာခိုင်၏ မျက်လုံးရွဲကြီးများက […]

အေး.ဟုတ်တယ်…ငါလဲကြားဖူးတယ်…စောက်ခေါင်းနက်တဲ့ မိန်းမကို ခေါင်းအုံး ခုပြီး လုပ်မှအားရဆိုဘဲ..ခါးအောက် ခေါင်းအုံးခုလိုက်တော့ သားအိမ်ဝက မြင့်တက်လာပြီး လီးထိပ်နဲ့ဆောင့်မိတော့ ပိုကောင်းဆိုဘဲကွ..” တူးတူးက သူကြားဖူးသမျှကို အားပါးတရပြောနေစဉ် အောင်ထွန်းက. “..ခေါင်းအုံးခုလိုးတာတော့ ဟုတ်ပါပြီ..မိန်းမတစ်ယောက် စောက်ခေါင်းနက် မနက် ဘယ်လိုလုပ်သိမှာလဲ…သူ့ထမီလှန်ပြီး လက်နဲ့ထိုးကြည့်ရမှာလား.” “…နင့်..အမေကလွှားမှဘဲ..လက်နဲ့ထိုးကြည့်လို့ရမလားဟ..ပါးကျိုး ထောင်ကျသွားမှာပေါ့..ခွီးစ် တဲ့မှာဘဲ..တုံးလိုက်တာ..” တူးတူးကအောင်ထွန်းကိုကလော်တုတ်လိုက်သည်။“…ဒါဖြင့်ရင်..စောက်ခေါင်းနက် မနက်သိဘို့ ပြောလေကွာ.” အောင်ထွန်းက သူ့အမေကို ထိပါးပြီးပြောလာသော တူးတူးကို မကျေမနပ်သံဖြင့် မေးလိုက်၏။ “…ပြောလိမ့်မပေါ့ကွာ.မင်းကိုက လောနေတဲ့ဥစ္စာ “ ဘာစကားမှ မပြောဘဲငြိမ်နားထောင်နေသော စိုးလွင်က ကြားဝင်ပြောလိုက်သည်။ “..ငါဖတ်ဖူးတဲ့ ကာမသျှတ္တရ စာအုပ်ထဲမှာ အကြမ်းဖျင်းအားဖြင့်ပေါ့လေ.. ဖင်ကောက်တဲ့မိန်းမဟာ.စောက်ခေါင်းနက်သတဲ့ကွ..သာမာန်ကိုမဟုတ်ဘဲ. သိသိသာသာကောက်တဲ့မိန်းမပေါ့ကွာ.” “…အော်..အေး..အေး.ရွာတောင်ပိုင်းက ပဲပြုတ်သည် မရင်မိ လိုပေါ့နော်..” အောင်ထွန်းကလည်း သူ့ဝသီအတိုင်း ဝင်ထောက်ခံသည်။စိုးလွင်က အောင်ထွန်းကို မကျေမနပ်နှင့် မျက်စောင်းထိုးလိုက်၏။ […]

အိပ်ခန်းတခုထဲမှာဖြစ်သည်။ မျိုးမင်းနှင့် သူ့မိန်းမ နွယ်နွယ် အောကား ခွေအတူကြည့်နေချိန်ဖြစ်သည်။ သူတို့လင်မယားဒီလိုပဲမကြာခဏ ကြည့်နေကျဖြစ်သည်။ ဇာတ်ကားထဲက နည်းတွေအတိုင်းသူတို့လင်မယားလိုးကြရတာကို နှစ်သက်ကြသူတွေဖြစ်သည်။ ညားခါစက ရိုးရိုးလိုးခဲ့ကြပေမယ့် အခုတော့ နွယ်နွယ်အနေနဲ့ လရည်ပန်းထွက်အောင် လီးကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် စုပ်တတ်နေပြီဖြစ်သည်။ မျိုးမင်းအနေနဲ့လည်း စောက်စိလေးလျှာနဲ့ ပွတ်ဆွဲပေးရင်း နွယ်နွယ်ပီးလို့စီးကျလာတဲ့ စောက်ရည်တွေကို နှစ်သက်စွာသောက်တတ်နေပြီ ဖြစ်သည်။ အမေရီကန် ဂျပန် မြန်မာ ထိုင်း အစုံပလုံ ကြည့်ပြီးပညာပြည့်နေသည့် လင်မယားပင် ဖြစ်သည်။ ကနေ့တော့ ကြည့်နေရင်း နွယ်နွယ်မှ ထူးခြားစွာ စကားဆိုလာသည်။ “ကို တချို့ကားတွေဆို မင်းသမီးကသာမပြောင်းတာ မင်းသားတွေအမျိုးမျိုးပြောင်းသွားတယ်နော် မာဆတ် ခွေဆို အရမ်းမိုက်တယ် အကြီးအသေး အတိုအရှည် အမျိုးမျိုးပဲ အားကျလိုက်တာ” “ဘာလဲ နွယ်က ကိုကြီးကို ငြီးငွေ့နေပြီလား” “ဟာ ဟုတ်ပါဘူး […]

ဆရာမ နာမည်က ကြည်ပြာ..ကျတော့တို့ရွာကို လာပြီး မူလတန်းကိုလာရောက်စာသင်ပေးသော.. ရပ်ရွာခန့်..ဆရာမ.တစ်ယောက်ဖြစ်ပါသည် ။ကျတော့အိမ်ခေါင်းရင်းအိမ်မှာ နေထိုင်ရန် ရပ်ရွာက သတ်မှတ်ထားပါသည်။ဆရာမကြည်ပြာက. အသားကဖြူဖြူ…အရပ်ကနဲနဲပုတယ်…ရယ်လိုက်ရင် ပါးချိုင့်လေးခွက်ပြီး ..သွားလေးတွေက ဖြူဖွေးနေတာပဲ…ဆရာမဝတ်စုံလေးဝတ်လိုက်ရင်..အရမ်းကို ကျက်သရေရှိ လှပတဲ့သူပါ…လှမ်းလျှောက်ရင်လည်း..ညင်ညင်သာသာလေး လှမ်းလျှောက်တက်ပြီး…ဘေးတိုက်တုန်ခါတဲ့..တင်သားများမဟုတ်ဘဲ…အပေါ်အောက်..လှုပ်ခါနေတဲ့ တင်သားများကို ပိုင်ဆိုင်သူလည်းဖြစ်ပါသည်။ သူနဲ့အရမ်းမရင်းနှီးပေမယ့်လည်း…ကျတော့အတွက်မှန်းထုစရာ..စိတ်ကူးရင် မင်းသမီးတယောက်ဖြစ်ပါသည်။. မှန်းထုစရာ အကြောင်းအရာတွေကလည်းရှိတယ်လေ…မိုးလင်းလို့ သေးပေါက်ရင် အိမ်သာပေါ်မတက်ပဲ…အိမ်သာရှေ့မှာ..ထမိန်လှန်သေးပေါက်ခြင်း၊ရေချိုးရင် သူနေတဲ့အိမ်ခြေရင်းမှာ ချိုးတက်ခြင်း၊ဗွီဒီယိုကြည့်ပြီးပြန်လာရင် ရေချိုးတဲ့နေရာလေးမှာပဲ…ထမီလှန် ဓာတ်မီးထိုးသေးပေါက်ခြင်းတို့ဟာ..ကျတော့အတွက် ဆရာမကိုမှန်း…. ဂွင်းထုခြင်းကိုဖြစ်စေခဲ့တာပေါ့….. အဲဒီအထဲကမှ..ကျတော်…ဂွင်းထုအရသာအရှိဆုံးက.. မနက်ရေချိုးချိန်နှင့်ညနေရေချိုးချိန်ပဲ…ဆရာမကြည်ပြာ ရေတခါချိုးလျှင်အချိန်တော်တော်ကြာတယ်. .နှံစပ်အောင်လည်းတစ်ကိုယ်လုံးပွတ် ချေးတွန်းတယ်….ဆရာမကြည်ပြာရေချိုးတဲ့နေရာက ကျတော့အခန်းရဲ့ခေါင်းရင်းဘက်…သူနေတဲ့အိမ်ရဲ့ခြေရင်းဘက်ကျတာပေါ့… .တောရွာတွေဆိုတော့..ရေချိုးခန်းအကာတွေ..ဘာတွေ..မရှိဘူး.. ရာဝင်အိုးနှင့်အဝတ်လျှော်စရာသစ်သားတစ်တုံးပဲရှိတယ်.. ကျတော်ကဆင်းရဲတော့ ..ဝါးထရံကာအိမ်လေးနဲ့ပဲနေနိုင်ပါတယ်…ချောင်းကြည့်ဖို့အတွက် အဆင်တော့ပြေတယ်… ဆရာမကြည်ပြာရေချိုးမယ်..မြင်လိုက်တာနဲ့..ကျတော်အခန်းထဲပြေးဝင်တော့တာပဲ… ဆရာမရေချိုးရင်ထမီအပိုတထည်ကိုဘယ်ဘက်လက်ဖျံပေါ်တင်..ညာလက်ကဆပ်ပြာခြင်းကိုကိုင်ပြီး. .ရေချိုးတဲ့နေရာကိုလာတယ်ဒီနေ့ကျောင်းပိတ်ရက်ဆိုတော့. .ရေချိုးတာနည်းနည်းနောက်ကျတယ် ကဗျာကသီအိမ်ခန်းထဲပြေးဝင်လိုက်ပြီး. .ချောင်းနေကျအပေါက်မှာနေရာယူလိုက်တယ်ဆရာမကလည်း…. ရာဝင်အိုးနားရောက်တယ်ဆိုရင်ပဲ..ထမီကိုတန်းမှာတင်..ဆပ်ပြာခွက်.အောက်ချပြီး …ရေလေးငါးခွက်ခေါင်းပေါ်ကနေဆက်တိုက်လောင်းချလိုက်တယ်..လျောကျနေတဲ့ထမီကို ပြန်ပြင်ဝတ်ပြီး နောက်ထပ်ရေလောင်းလိုက်တယ်. . ပြီးတော့..မျက်နှာသစ်ဆေးရည်နဲ့မျက်နှာကိုပွတ် ်ပြီးမှသွားပွတ်တံပေါ်သွားတိုက်ဆေးကိုကုန်းပြီးညစ်နေတာလုပ်လိုက်တော့ […]