Myanmar Knowledge

သူရလည်း ခရီးလမ်းတစ်လျောက် အချိန်တော်တော်ကြာအောင်တွေးလိုက်တာ နောက်ကနေ ပုခုံးကို လာပုတ်မှ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူရ သူငယ်ချင်းဖြစ်သည်။ ”လာလေကွာ…။ မင်းမလည်း အလွမ်းသယ်နေတာနဲ့ မပြီးတော့ဘူး။ ငါတို့က မင်းကိုစောင့်နေတာ။ ဒီမှာ မိန်းကလေးတွေနဲ့ ဘာမှလုပ်တတ်တာမဟုတ်ဘူး။” ”အေးပါကွာ။ လာပါပြီ။” သူရ စိတ်ကိုတစ်ချက်တင်းပြီး အလုပ်တွေကို ဆက်ပြီးလုပ်လိုက်သည်။ ကားငှားတာ၊ ကားသမားနဲ့ စာချုပ်ချုပ်တာ၊ ခရီးစဉ်ရွေးတာတွေအားလုံး သူရ တစ်ယောက်ထဲ ဦးဆောင်ပြီးလုပ်ထားတာဖြစ်လို့ ကိစ္စတော်တော်များများ သူရမပါလို့မပြီးဖြစ်နေသည်။ ထိုင်ခုံနေရာတွေအားလုံးချထားပေးပြီးတော့ ကျန်တဲ့ ယူစရာရှိတာတွေ အားလုံးမမေ့ကျန်ခဲ့အောင် အကုန်လုံးလိုက်စစ်ရသည်။ သူရ တို့သွားရတဲ့ မြို့က မွန်ပြည်နယ်ရဲ့ မြို့တော် အနီးမြို့ငယ်လေးတစ်မြို့။ ပိုပြီးတိတိကျကျပြောရရင်တော့ မော်လမြိုင်နဲ့ မိုင်ခြောက်ဆယ်လောက်ဝေးတဲ့ မြို့လေးတစ်မြို့ဖြစ်သည်။ သူရတို့ အဲဒီမြို့ကိုရောက်တော့ ဆေးရုံအုပ်က အစည်းအဝေးရှိလို့ နေပြည်တော်သွားတာ ငါးရက်လောက်ကြာမည်ပြောသည်။ သူရတို့လည်း […]

သူ့ကို ကုလားထိုင်တလုံးမှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပါတယ် ။ သူ့ကို စနှိပ်ပေးလိုက်တယ် ။ ဇက်ကျော ပုခုံး ကို နှိပ်ပေးရင်း..“ ညိုညိမ်းက ဦးကို ဘယ်လို ခေါ်ရမှာလဲဟင်…” လို့ မေးလိုက်တော့ သူက ပြုံးပြီး “ ဦး ” လို့ဘဲ ခေါ်ပေါ့လို့ ပြန်ပြောပါတယ် ။ ညိုညိမ်းကို အနှိပ်ရပ်ပြီး သူ့ရှေ့ကို လာခဲ့ဖို့ ပြောလို့ သူ့အနောက်ဖက်ကနေ နှိပ်ပေးနေရာက ညိုညိမ်းလည်း သူ့ရှေ့ကို လာခဲ့ရပါတယ် ။ သူက ညိုညိမ်းကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ကြည့်ပြီး..“ မင်း အဝတ်တွေကို အကုန် ချွတ်လိုက်ပါလား…” လို့ ပြောလိုက်ပါတယ် ။ ညိုညိမ်းလည်း ဘယ်လောက်ဘဲ ယောကျ်ားအတွေ့အကြုံ များခဲ့များခဲ့..ကိုယ့်ကိုစိုက်ကြည့်နေတဲ့ လူတယောက်ရှေ့မှာ ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်ဖို့ […]

ဆန္ဒတွေ ပြင်းထန်လာတဲ့ အေပရယ်က မောင်မောင့်အနမ်းကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း တုံ့ပြန်လိုက်ရင်း မောင်မောင့်ဘောင်ဘီကြယ်သီးကို ဖြုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အောက်ကို ဆွဲချလိုက်တော့ အတွင်းခံထဲကနေ ထောင်ထနေတဲ့ မောင်မောင့်လိင်တံကြီးက နည်းနည်း လွတ်လပ်ရေး ရသွားလေရဲ့။ ဒီမှာပဲ မောင်မောင်က ခပ်တိုးတိုးညည်းလိုက်တယ်။ သူတို့နှစ်ဦးစလုံး အဝတ်မဲ့တဲ့ဘဝကို ပြောင်းလဲသွားဖို့ကတော့ အချိန်သိပ်မယူလိုက်ရပါဘူး။ ခဏနေတော့ သူတို့အဝတ်အစားတွေက မောင်မောင့်အိပ်ယာဘေးမှာ ပြန့်ကျဲလို့နေပြီ။ မောင်မောင်က အိပ်ယာပေါ် ခပ်လျောလျော မှီထားတယ်။ အေပရယ်က ဘေးကနေ လှမ်းခွရင်း မောင်မောင့်ကို ဖက်လုံးလို အသုံးပြု ထားတယ်။ အေပရယ့်နို့ကြီးတွေက မောင်မောင့်လိင်တံကြီးနဲ့ သိပ်မဝေးလှဘူး။ သူတို့လှုပ်လိုက်တော့ တစ်ချက်တစ်ချက် သွားထိနေတယ်။ အေပရယ်က မောင်မောင့်ကို စိုက်ကြည့်လိုက်ရင်း သူတို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်ရင်ထဲကို တစ်ယောက် လှမ်းမြင်လိုက်ကြရတယ်။ ရမ္မက်ဆန္ဒရဲ့ မီးတစ်စကတော့ သူတို့နှစ်ဦးကြား […]

ဦးကျော်ခေါင် သီတာဆွေခေါင်းကို ထပ်ဖိချရန် ကြိုးစားပေမယ့် သီတာဆွေက သူ့အကြံကို သိနေသည့်အလား ပါးစပ်ထဲ မဝင်နိုင်သေးသော အရင်းပိုင်းကို လက်ဖြင့် အရင်လှမ်းဆုပ်လိုက်သည်။ ဦးကျော်ခေါင်၏ အကြံ မအောင်မြင်လိုက်။ သို့သော် သူက ထပ်တွန့်တက်ပြီး သီတာဆွေကို လက်ဖယ်ဖို့ အမိန့်ပေးတာမျိုးတော့ မလုပ်တော့ပါ။ သီတာဆွေက အလိုက်တသိနှင့် ခေါင်းကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်ပြီး လီးကိုစတင်စုပ်ပေးနေလို့ ဖြစ်သည်။ ဒါ့အပြင် လီးအရင်းအား ကိုင်ထားသော လက်ကလဲ ဂွင်းတိုက်ပေးသလို လှုပ်ခါပေးသည်။ “အား … ရှီ .. ကောင်းလိုက်တာ … လုပ် လုပ် .. အဲဒီလိုမျိုး” သီတာဆွေ တခြားနေရာများတွင် ဘယ်လောက် အရည်အချင်း ရှိသည်တော့ မသိ။ လီးစုပ်သည့် နေရာတွင်တော့ တော်တော်ကြီး ကျွမ်းကျင်သည်ကို ဦးကျော်ခေါင် […]

အိမ် တံခါးခေါင်းလောင်းကို ကောင်မလေးတစ်ယောက် ဖြည်းညင်းစွာ နှိပ်လိုက်ပါသည်။ တံခါးဖွင့်သံနဲ့ အတူ ”ဟယ် မိုး ပါလား.. ရောက်လာပြီလား.. လာ လာ ဝင်ခဲ့လေ” “ဟုတ်ကဲ့ မမမြင့်.. ဘူတာရုံကနေ တန်းလာခဲ့တာ ကိုမောင်ကော” ”ရှိတယ် ရှိတယ် ဇာနည်လည်း ရှိတယ်” ”ကိုမောင်ရေ ဇာနည်ရေ ဒီမှာ မိုး ရောက်လာပြီ” အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းသို့ ကိုမောင်နှင့် ဇာနည် ရောက်လာပါသည်။ အလန်းလေးပါလား။ ဇာနည်တစ်ယောက် စိတ်ထဲက စဉ်းစားလိုက်ပါသည်။ ဟုတ်ပါသည်။ မိုးက မိန်းမချောလေးတစ်ယောက်ပါ။ ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နှင့် အရပ်ရှည် ပိန်သွယ်သူလေးပါ။ တင်တွေ ရင်တွေကလည်း မကြီးလွန်း၊ မသေးလွန်း။ အနေတော်။ ကြည့်ကောင်းတဲ့ ဆိုဒ်ကလေးပါ။ တက္ကသိုလ် ပထမနှစ် တက်မယ့် ကျောင်းသူလေးမို့ တက်ကြွလန်းဆန်းတဲ့ ပန်းကလေးနှယ်။ […]

အန်တီအိခိုင်အိမ်နဲ့ကျွန်တော်တို့အိမ်က တစ်အိမ်နဲ့တစ်အိမ် စားအိမ်သောက်အိမ် ဖြစ်နေတာကြာပြီ။ ကျွန်တော်တို့ မိသားစု အဲဒီမြို့ကို စပြောင်းလာတော့ သူ့ရဲ့အိမ်နီးချင်း ဖြစ်ခွင့်ရခဲ့တယ်။ ကျွန်တော်အသက် ၁၀နှစ်လောက်မှာ စပြောင်းလာတာ ကျွန်တော့်မိသားစုကလည်း အများကြီး မဟုတ်ပါဘူး။ အဖေရယ် အမေရယ် ကျွန်တော်ရယ်မှ မိသားစုက သုံးယောက်ပဲရှိတယ်။ ကျွန်တော်က တစ်ဦးတည်းသောသား အဖေက ကုန်တင်ကားမောင်းတဲ့ ဒရိုင်ဘာပေါ့။ အဖေက နယ်ထွက်ပြီးကားမောင်းနေရတာများတယ်။ တစ်လမှ သုံးရက်လောက်ပဲ အိမ်မှာနေရတာလေ။ အမေကလည်း ဈေးတစ်ခုမှာ ကုန်စိမ်းရောင်းတဲ့ ကုန်စိမ်းသည်ဆိုတော့ အိမ်နဲ့ဈေး ဈေးနဲ့အိမ် ဆိုတော့ ကျွန်တော့်ရဲ့ စားအိမ်သောက်အိမ်က အိမ်နီးနားချင်းအိမ်ဖြစ်တဲ့ အန်တီအိခိုင် တို့အိမ်ပဲ ဆိုပါတော့။ အန်တီအိခိုင် အိမ်မှာကလည်း အန်တီအိခိုင်ရယ် သူ့ရဲ့အမေရယ်ပဲ ရှိတာဗျ။ အဲ့တော့ သူတို့လည်း အဖော်လိုနေတာနဲ့ ကွက်တိဖြစ်သွားတာပေါ့။ အန်တီအိခိုင်ရဲ့အမေကတော့ ကျွန်တော် […]

မရတော့ဘူး လိုး လိုးပေးတော့ ” “ဖင်လား စောက်ပတ်လား ” “ကြိုက်တာလိုး နှစ်ခုစလုံးလိုး ” ဂဒူး တစ်ယောက်တည်းမလိုးဘဲ မောင်သောင်းကို အသာလက်ယပ်ခေါ်လိုက်သည်။ နှစ်ပင်လိုးရတာကို သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး စိတ်ဝင်စားသူတွေဖြစ်၍ မောင်သောင်းလည်းမဆိုင်းမတွပင် ထိုင်ရာကနေ ချက်ချင်း ငေါက်ကနဲ ထလာသည်။ “ငါ့လီးမတောင်သေးဘူး မိစူး မှုတ်ပေး ” “လာ ကိုသောင်း ဦးဂဒူးဟာကြီးကတော့ မှုတ်စရာတောင်မလိုဘူးထင်တယ် ဟင်း ဟင်း ” တကယ်တမ်းကျတော့ မိစူး နှစ်ယောက်စလုံး၏လီးတွေကို လက်တစ်ဖက်စီကိုင်ပြီးစုပ်ပေးသည်။ မောင်သောင်းလီးထက် ဂဒူးလီးပိုကြီးသည်။ ရှည်လည်းရှည်သည်။ လိုးသည့်နေရာမှာတော့ မောင်သောင်းက ပိုကြာကြာလိုးနိုင်သလို ဂဒူးကအမှုတ်သန်သူဖြစ်၍ နှစိယောက်စလုံးကို သူမဘယ်လိုမှ လက်မလွှတ်နိုင်တာ သေချာလှပါသည်။ လီးကိုတစ်လှည့်စီစုပ်၍ လဒစ်ထိပ်ခေါင်းကိုရော ဂွေးဥနှစ်လုံးကိုပါ စိတ်ရှည်လက်ရှည် စုပ်ငုံယက်ဆွ၍ ပေးလိုက်ရာ နှစ်ယောက်လုံး […]

တပ်ထဲတွင်း အစည်းအဝေး စောပြီးလို့ အားနေတဲ့ တစ်ရက် ဗိုလ်ကြီး မျိုးစည်သူ ပျင်းလို့ ဖေ့ဘွတ် ဖွင့်ပြီး ဟိုပွတ် ဒီပွတ် လုပ်နေတယ်။ မျိုးစည်သူ က အရာရှိငယ် လူပျိုဆောင်မှာ နေတယ်။ အရာရှိဆိုတော့ သီးသန့် အခန်း ရတယ်လေ။ တပ်ရင်းမှူး နဲ့ အခြားအရာရှိတွေ တိုင်းမှူးလမ်းကြောင်း ပါသွားလို့ မျိုးစည်သူ သိပ်အလုပ်မရှိဘူး။ အရာရှိလူပျိုဆောင် ဟာ တိတ်ဆိတ်လို့။ နေ့ခင်းက စားဖိုမှူးလာပို့သွားတဲ့ ပဲဟင်းနဲ့ ငါးကြော်နှပ်ကိုတောင် ပျင်းလို့ မစားသေးဘူး။ ဗိုက်ကလည်း မဆာသေးဘူးကိုး။ ဘီယာသောက်ရအောင်လည်း နေ့ခင်းကြီးကို မျိုးစည်သူ မသောက်တတ်။ ပျင်းစရာကောင်းလှတဲ့ နေ့ခင်းပါလား။ ဖေ့ဘွတ် ပေါ်က မော်ဒယ်တွေကို လိုက်ပြီး ရွေးကြည့်နေလိုက်တယ်။ မော်ဒယ်တွေပုံကိုသာ ရှာရတာ နိုင်ငံရေး အကြောင်းတွေကို […]